Przez miłość do Miłości

Niedziela 48/2012 Niedziela 48/2012

Jan Paweł II kochał siostry zakonne, te klauzurowe szczególnie. Był ich oddanym ojcem. Pytał często o nowo powstający wówczas klasztor sióstr Klarysek w Skaryszewie k. Radomia (diecezja radomska). Siostry, podejmując budowę tego klasztoru, powróciły w 1996 r. na ziemie dawnego księstwa sandomierskiego po 750 latach nieobecności

 

Wieczór poprzedzający wyjazd na konklawe kard. Karol Wojtyła spędził wśród krakowskich klarysek. Towarzyszył mu ks. Stanisław Dziwisz. Do klasztoru przybył o godz. 17 na Mszę św., po czym razem z siostrami spożył kolację. Poprosił wcześniej, by przygotowały mu ziemniaki i zsiadłe mleko. Było to jego ulubione danie – wspomina m. Zofia Tracz, fundatorka klasztoru Sióstr Klarysek w Sandomierzu i odpowiedzialna za jego budowę, która przebywała wówczas w krakowskim klasztorze.

Po kolacji siostry zaprosiły gości do obejrzenia przygotowanego na ten wieczór spektaklu „Wilczek”, nawiązującego do św. Franciszka i wilka z Gubbio. Ksiądz kardynał, oglądając ten spektakl w wykonaniu sióstr, był radosny. Dziękował za uroczy wieczór, podczas którego, jak powiedział, zapomniał o wszystkich problemach. Opuścił klasztor o 21. Następnego dnia udał się do Watykanu i... tam pozostał.

– Już jako papież napisał do nas piękny list – mówi m. Zofia. Było to z okazji 750-lecia wstąpienia do Zakonu św. Klary bł. Salomei, pierwszej klaryski w Polsce, założycielki pierwszego klasztoru Sióstr Klarysek w naszej Ojczyźnie. Ojciec Święty interesował się zakonami klauzurowymi.

Lot nad klasztorem

Jan Paweł II kochał siostry zakonne, te klauzurowe szczególnie. Był ich oddanym ojcem. Pytał często o nowo powstający wówczas klasztor sióstr Klarysek w Skaryszewie k. Radomia (diecezja radomska). Siostry, podejmując budowę tego klasztoru, powróciły w 1996 r. na ziemie dawnego księstwa sandomierskiego po 750 latach nieobecności. – Można powiedzieć, że Ojciec Święty w pewnym sensie odwiedził nas w Skaryszewie – kontynuuje m. Zofia. – Byłam wówczas ksienią w tym klasztorze, zajmowałam się jego budową. Otóż, Ojciec Święty, udając się helikopterem do Sandomierza w 1999 r., poprosił pilota, by ten zniżył się w miarę możliwości nad naszym klasztorem. Siostry i robotnicy pracujący przy budowie, domyślając się, że pasażerem jest Papież, spontanicznie wymachiwali przedmiotami, które mieli akurat pod ręką. Zapytałam o to wydarzenie nieżyjącego już bp. Jana Chrapka, potwierdził, że helikopter pojawił się nad klasztorem na prośbę Ojca świętego.

Byłyśmy w stałym kontakcie korespondencyjnym z Janem Pawłem II. W listach adresowanych do Ojca Świętego zapewniałam, że modlimy się za niego. On zawsze dawał nam znaki mówiące o tym, że myśli o nas. Adam Bujak, artysta fotografik, z którym współpracowałam przy albumie poświęconym żeńskim zakonom klauzurowym w Polsce, miał okazję często spotykać się z Janem Pawłem II. Potwierdzał, że z wielkim uznaniem wypowiadał się o siostrach klaryskach. Świadczy o tym chociażby zaproszenie jako pierwszych do Watykanu właśnie sióstr klarysek, jako modlitewne wsparcie dla Papieża. Zamieszkały blisko Jana Pawła II, w domu w Ogrodach Watykańskich – wspomina z miłością i tęsknotą o tamtych dniach m. Zofia.

– Wysyłałyśmy też Ojcu Świętemu pierniczki w czekoladzie, upieczone przez naszą siostrę ze Skaryszewa. To taki specjał klarysek. Jan Paweł II bardzo je lubił. Smakołyki te przekazywałyśmy przez różne osoby udające się do Watykanu, jedną z nich był Paweł Łukaszka, znany bramkarz hokejowy, który zrezygnował z kariery sportowej i został księdzem.

Wyjątkowa klaryska

Matka Zofia jest wyjątkową osobowością. Pochodzi z Żywca. Wychowała się w wielodzietnej rodzinie, z której 4 córki wybrały życie w zakonie, 3 – w klauzurowym. W zakonie jest od 50 lat. Pełni, jak mówi, rolę Marty w duchu Marii. Kocha zwyczaje klasztorne i stare klasztory z długimi korytarzami jak ten w Krakowie. Lubi połatane habity i swoje 50-letnie buty... Czułaby się źle, gdyby dorównywała materialnie ludziom świeckim. Ukończyła teologię. Zna świetnie łacinę. Przywiązuje wagę do edukacji. Zachęca siostry do podejmowania nauki. U s. Zofii, widzi się wielką otwartość na drugiego człowieka.

Na pytanie, czy w dzisiejszych czasach konsumpcyjnych, nastawionych na zysk, potrzebne są komukolwiek zakony klauzurowe, odpowiada ze spokojem, że tak. Młody człowiek zarzucany – w jego odczuciu – atrakcyjnymi propozycjami życiowymi zastanawia się często: Do czego mi ten Bóg jest potrzebny? Dopiero kiedy przychodzi choroba, zdrada małżeńska lub inne nieszczęścia, wraca do Boga i do modlitwy. Dla nas – klarysek – Bóg jest wszystkim, a modlitwa stanowi podstawę naszego życia. Dlatego modlimy się przez 6-8 godzin codziennie w różnych intencjach.

Budowa klasztoru

Matka Zofia, dla której życie we wspólnocie jest wielkim skarbem, kierowana jest zwykle tam, gdzie niemożliwe staje się możliwe. Wybudowała klasztor w Skaryszewie i zorganizowała placówkę misyjną w Ghanie, nigdy tam nie będąc. Od 5 lat prowadzi budowę klasztoru w Sandomierzu. Jest tam 7 klarysek, w tym jedna z Węgier. Mimo że budowa stanęła ze względu na brak funduszy, m. Zofia jest pełna nadziei i twórczych pomysłów. Wszystkie sprawy omawia codziennie z Panem Jezusem.

W programie „Między ziemią a niebem”, emitowanym na żywo w Programie 1 Telewizji Polskiej, rozmowa, jaką przeprowadziła z siostrami red. Joanna Ładzińska-Molak, dotyczyła inicjatywy podjętej przez sandomierskie klaryski. Otóż zamieściły na swojej stronie internetowej Wielką Księgę Modlitwy. Zobowiązały się modlić za wszystkich tych, którzy o tę modlitwę poproszą. Siostry chcą ukazać potęgę modlitwy, a przede wszystkim ogrom Bożego miłosierdzia. Skorzystajmy z zaproszenia i pomocy tych, które na co dzień wszystkie nasze dzienne sprawy omawiają z Tym, Który powierzył im modlitewną misję na ziemi. Po raz kolejny, dzięki życzliwości o. Rafała Sztejki, kierownika Redakcji Programów Katolickich, siostry pojawiły się programie „Między ziemią a niebem” przy okazji promocji serialu „Ojciec Mateusz” i miasta Sandomierza.

W kontakcie z klaryskami

Od czasu, kiedy zapukałam do furty klasztornej, jestem szczęśliwa, że jest ktoś, kto się modli za mnie i bliskich memu sercu. Przekonajcie się, jakie to cudowne uczucie. A jeśli możecie przy okazji wesprzeć ofiarami budowę klasztoru – do którego w przyszłości będzie można przyjechać na rekolekcje, a także, by zasmakować kuchni klasztornej – siostry będą ogromnie wdzięczne.

Pomimo trudów, jakie siostry mają do pokonania, klasztor powstaje jako centrum duchowe, niosące pomoc drugiemu człowiekowi. To spełnienie testamentu Jana Pawła II; idea ta jest bliska temu, co głosił podczas swojego pontyfikatu. Jan Paweł II kochał drugiego człowieka, wspierał klaryski, bo wiedział, że one przez miłość do drugiego człowieka spełniają przykazanie miłości. – Przez miłość do Miłości – to nasze zadanie – mówi m. Zofia. – Nie możemy zawieść naszego ukochanego bł. Jana Pawła II. Jesteśmy przekonane, że błogosławi nasze dzieło z domu Ojca.

Zachęcam do odwiedzenia strony internetowej sandomierskich klarysek: www.klaryski.sandomierz.franciszkanie.pl

 

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Pobieranie... Pobieranie...