Dobry PAPIEŻ

8 grudnia zakończyła się pierwsza sesja soboru, podczas której chory już papież wygłosił kilkudziesięciominutowe przemówienie. Kilka dni później, podczas audiencji generalnej, mówiąc o zakończeniu soboru, po raz pierwszy wspomniał: zakończę go ja
albo mój następca.

W nauczaniu Jana XXIII szczególną wagę mają dwie encykliki: Mater et Magistra (Matka i Nauczycielka)  z 1961 r. dotycząca kwestii społecznych oraz Pacem in terris (Pokój na ziemi) z 1963 r. wzywająca do zaprzestania wyścigu zbrojeń  i pokoju wśród narodów.

Kontakty z Polską

Polska była szczególnie mu bliska, podkreślał, że już w dzieciństwie opowiadano mu o tym bohaterskim kraju i jego narodzie. Odwiedził ją dwukrotnie. Po raz pierwszy we wrześniu 1912 r. Odwiedził wówczas Kraków, katedrę wawelską oraz Wieliczkę, gdzie zachwyciła go kaplica św. Kingi. Złożył też wizytę biskupowi Adamowi Sapiesze. Siedemnaście lat później przyjechał jako delegat apostolski w Bułgarii i odwiedził Częstochowę, Poznań, Gniezno i Warszawę. W późniejszych przemówieniach do polskich biskupów wielokrotnie przypominał obie wizyty. Będąc w Paryżu, wspierał polskie seminarium i borykających się z kłopotami finansowymi polskich artystów. W seminarium polskim udzielał święceń kapłańskich. Jego zainteresowanie naszym krajem przejawiało się wielokrotnie. Jako papież często przyjmował polskich biskupów, to on zarządził otwarcie procesu beatyfikacyjnego o. Maksymiliana Kolbego.

20 maja 1963 r. przyjął na audiencji kard. Stefana Wyszyńskiego, choć wszystkie spotkania były już odwołane. Trzy dni później, wbrew zaleceniom lekarzy, pojawił się jeszcze w oknie placu apostolskiego i pobłogosławił wiernych na placu św. Piotra.

Umieram biedny

Z Dziennika duszy, który po sobie pozostawił, wyłania się obraz chrześcijanina zakochanego w Bogu, obdarzającego przyjaźnią wszystkich ludzi, bez względu na poglądy czy wiarę. „Tym, co najcenniejsze w życiu, jest Jezus Chrystus, Jego święty Kościół, Jego Ewangelia, prawda i dobroć” – zanotował jako jeden z ostatnich zapisów.

Był człowiekiem pełnym osobistego uroku, skromnym i pokornym, czym zjednywał sobie zwykłych ludzi i wielkich tego świata. Życzliwy dla wszystkich, skracał dystans, a nierzadko łamał zasady protokołu dyplomatycznego po to, by dotrzeć do zwykłego człowieka. Promieniował ewangeliczną dobrocią i Bożym pokojem. Nie lubił obowiązującego wówczas w Watykanie blichtru: bogactwa stroju, olbrzymich wachlarzy i noszenia go w sedia gestatoria (tzn. papieskiej lektyce). Nie był człowiekiem wielkich słów. Jak żaden z poprzedników umiał czytać historię jako przestrogę dla siebie i ludzkich poczynań. „Każdy może zostać papieżem, najlepszy dowód, że ja nim zostałem” – powiedział na początku swego pontyfikatu. Kiedy umarł
3 czerwca, opłakiwał go cały świat. „Urodzony biedny, lecz z ludu godnego czci, pokornego, nadzwyczaj szczęśliwy, bo umieram biedny, rozdawszy według różnych potrzeb i okoliczności mego życia prostego i skromnego na służbę biednym i Świętego Kościoła (…)” – napisał w swym testamencie sporządzonym w Wenecji.

Jan Paweł II beatyfikował go 3 września 2000 r. „Dobry papież” – jak o nim mówiono – zostanie ogłoszony świętym razem z bł. Janem Pawłem II 27 kwietnia 2014 r.  

Kalendarium życia Jan XXIII

   25 XI 1881 – narodziny i chrzest w Sotto il Monte
  13 VII 1904 – Rzym: doktorat z teologii
 10 VIII 1904 – Rzym: święcenia kapłańskie z rąk bp. Giuseppe Ceppetellego
  1905–1914 – Bergamo: sekretarz bp. Giacomo Maria Radini-Tedeschiego
   17 IX 1912 – odwiedza Kraków i Wieliczkę
  1919–1920 – Bergamo: założyciel domu studenta, ojciec duchowny seminarium
  1921–1925 – Rzym: przewodniczący Dzieła Rozkrzewiania Wiary we Włoszech
   19 III 1925 – Rzym: sakra biskupia z rąk kard. Giovanniego Tacci
  1925–1934 – wizytator (od 1931 r. delegat) apostolski w Bułgarii
17–21 VIII 1929 – podróż po Polsce (Częstochowa, Warszawa, Poznań, Gniezno)
  1935–1944 – delegat apostolski w Turcji i Grecji, wikariusz apostolski Stambułu
       6 I 1935 – ingres do katedry w Stambule
  1944–1953 – nuncjusz apostolski we Francji
  1951–1953 – stały obserwator Stolicy Apostolskiej przy UNESCO
     12 I 1953 – Rzym: Pius XII ogłasza go kardynałem
     15 I 1953 – Paryż: otrzymuje kapelusz kardynalski z rąk prezydenta Vincenta Auriola
  1953–1958 – patriarcha Wenecji
   15 III 1953 – ingres do bazyliki św. Marka
    28 X 1958 – wybrany na papieża
     4 XI 1958 – koronacja
   23 XI 1958 – ingres do bazyliki św. Jana na Lateranie – katedry biskupów Rzymu
     25 I 1959 – zapowiada zwołanie soboru
   23 IX 1962 – pierwsze objawy nieuleczalnej choroby
      4 X 1962 – pielgrzymka do Loreto i Asyżu
11 X–8 XII 1962 – I sesja Soboru Watykańskiego II
    25 X 1962 – radiowe orędzie pokojowe w dniach „kryzysu kubańskiego”
  31 XII 1962 – tygodnik „Time” ogłasza Jana XXIII Człowiekiem Roku 1962
     1 III 1963 – otrzymuje międzynarodową nagrodę pokoju im. Balzana
    26 V 1963 – ostatnie orędzie radiowe – do pielgrzymów w Piekarach Śląskich
     3 VI 1963 – Jan XXIII umiera
     3 IX 2000 – beatyfikowany przez Jana Pawła II
    5 VII 2013 – papież Franciszek wyraża zgodę na kanonizację
   30 IX 2013 – papież Franciszek wyznacza datę kanonizacji na 27 kwietnia 2014 r. 

Źródło: KAI
 

Encykliki bł. Jana XXIII

Ad Petri Cathedram (29 VI 1959)
Sacerdoti nostri primordia (1 VIII 1959)
Grata recordatio (26 IX 1959)
Princeps Pastorum (28 XI 1959)
Mater et Magistra (15 V 1961)
Aeterna Dei (11 XI 1961)
Poenitentiam agere (1 VII 1962)
Pacem in terris (11 IV 1963)