Nie zabijaj!

Kościół święty naucza, że w żadnej sytuacji nie wolno zniszczyć życia niewinnej istoty ludzkiej. Zwolennicy zabijania próbują jednak – powołując się na skrajne przypadki – zrobić w tej zasadzie wyłom, dzięki któremu mogliby stopniowo usprawiedliwiać swoje poczynania (aborcję, eugenizm, eutanazję). Niedziela, 25 marca 2007




II Sobór Watykański wypowiedział się w omawianej kwestii również jednoznacznie: „Wszystko, co godzi w samo życie, jak wszelkiego rodzaju zabójstwa (...) są czymś haniebnym (...) i są jak najbardziej sprzeczne z czcią należną Stwórcy” [16].

Tymczasem nauka w swym rozwoju już dawno wykroczyła poza sferę teoretyczną, a poprzez praktyczne zastosowania jej osiągnięć zmierza się do panowania nad światem. Zasada filozofa Franciszka Bacona: „wiedzieć to móc” pociąga za sobą fundamentalne dziś pytanie: Czy wszystko, co jest możliwe, jest dozwolone?! [17]. Pojawia się ono przede wszystkim w tzw. krajach wysoko rozwiniętych, gdzie społeczeństwa są pluralistyczne i demokratyczne, w związku z czym odpowiedź na każde pytanie może być taka lub inna, zależnie od woli oraz świadomości i światopoglądu większości obywateli tych społeczeństw. „W takiej sytuacji bioetyka woła o pryncypia etyczne, których może dostarczyć teologia moralna” [18].

„Wiedza bez sumienia do niczego innego nie może doprowadzić, jak tylko do zniszczenia człowieka” [19].

Czy wolno więc zabić płód anencefaliczny? Nie!

Natomiast publiczna dyskusja o tym, czy człowiek jest człowiekiem i czy morderstwo jest morderstwem, jest zapowiedzią samobójstwa ludzkości.



  1. Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja o szacunku dla rodzącego się życia ludzkiego i o godności jego przekazywania „Donum vitae”, Wstęp, n. 5, Oficyna Współczesna, Wrocław 1994.
  2. Tamże, I, n. 2.
  3. Jan Paweł II, Encyklika „Evangelium vitae”. Tekst i komentarze, n. 52, Redakcja Wydawnictw KUL, Lublin 1997.
  4. Por. Ks. Władysław Gasidło, „Z zagadnień etyki małżeńskiej i rodzinnej”, Kraków 1990, s. 141.
  5. Por. Kongregacja Nauki Wiary, dz. cyt., II, n. 2.
  6. Jan Paweł II, Przemówienie do uczestników sympozjum Papieskiej Akademii Nauk, 23 X 1982: ASS 75 (1983) 37, za: Kongregacja Nauki Wiary, dz. cyt., przyp. 29.
  7. Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja..., dz. cyt., I, n. 6.
  8. Por. Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2296, Pallottinum 1994.
  9. Por. Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja..., dz. cyt., III.
  10. Por. tamże.
  11. Por. Wojciech Bołoz, „Życie w ludzkich rękach”, Warszawa 1997, s. 44.
  12. Por. Jan Paweł II, Encyklika „Evangelium vitae”, dz. cyt., n. 57.
  13. Tamże.
  14. Por. Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja..., dz. cyt., Zakończenie.
  15. Jan Paweł II, Encyklika „Evangelium vitae”, dz. cyt., n. 57.
  16. Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes”, n. 27, w: „Sobór Watykański II. Konstytucje, Dekrety, Deklaracje”, Pallottinum, wyd. III.
  17. Por. Ks. Stanisław Warzeszak, „Teologia wobec wyzwań bioetyki”, Warszawskie Studia Teologiczne VII/1994, s. 174.
  18. Tamże, s. 184.
  19. Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja..., dz. cyt., Wstęp.


«« | « | 1 | 2 | 3 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Pobieranie... Pobieranie...