Kościół we współczesnej Polsce: potrzeby reform i perspektywy

Dziś, wobec realnego niebezpieczeństwa masowego odchodzenia ludzi od Kościoła, i to już w następnym pokoleniu, wydaje się, iż samo zachowanie status quo to zdecydowanie za mało. Należy mądrze podjąć „ekspansję w przyszłość”. W drodze, 10/2007




W adhortacji „Ecclesia in Europa” Jan Paweł II wzywał, aby “otoczyć troską duszpasterską integrację imigrantów katolickich” [10]. Bardzo konkretną sugestią był tam postulat kontaktów między Kościołami, z których wywodzą się imigranci, z tymi, które ich przyjmują. Wypada zwrócić na to uwagę, bo my, Polacy, nie zawsze mieliśmy w tych sprawach dobre doświadczenia. Oczywiste jest, że zwłaszcza w XIX wieku bardzo trudno było o oficjalne kontakty Kościoła w Polsce z Kościołami w tych krajach, do których emigrowało wielu Polaków; podobne trudności występowały po II wojnie światowej. Tym ważniejsze jest, aby teraz jak najprędzej nadrobić zaistniałe zaległości. Nie są to problemy łatwe, jeśli weźmie się choćby pod uwagę fakt, iż w XIX wieku stosunkowo liczna polska emigracja we Francji niemal w ogóle nie włączyła się w życie tamtejszego Kościoła, a jego problemy pozostawały dla Polaków obce, co niekiedy dodatkowo pogłębiało syndrom “polskiego zaścianka”.

Kolejnym ważnym problemem wydaje się “duszpasterstwo pogranicza”: warto tu wspomnieć o takich organizmach miejskich, jak Cieszyn (z obu stron Olzy), Görlitz-Zgorzelec, czy Frankfurt-Słubice: niegdyś sztucznie podzielone granicami państw, obecnie coraz bardziej będą się stapiać w jedną całość. Rzecz w tym, aby ten proces jak najprędzej znalazł swe odbicie w strukturach i działaniach duszpasterskich, zarówno w samym Kościele katolickim, jak i w kontaktach ekumenicznych. Już teraz warto nawiązywać bliską współpracę międzyparafialną, w przyszłości - pod nadzorem odpowiednich biskupów diecezjalnych - może trzeba będzie powołać specjalne, wspólne rady duszpasterskie. W podobnym duchu warto przemyśleć duszpasterską współpracę między przygranicznymi dekanatami z obu stron granicy. ■



***

MAREK PIEŃKOWSKI ur. 1945, dominikanin, dr matematyki, wykładowca Kolegium FilozoficznoTeologicznego Dominikanów, dyrektor polskiego biura Stowarzyszenia ESPACES Centrum, mieszka w Krakowie.


[10] Ecclesia in Europa, nr. 103


«« | « | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Pobieranie... Pobieranie...