Mądra i święta

Trwały też intrygi prowadzone przez dwór habsburski, który nie mógł przeboleć zerwanych zaręczyn i utraty wpływów na sprawy polskie. Pomimo że papież Urban VI udzielił Jadwidze oficjalnej dyspensy unieważniającej umowę przedślubną, wysuwano kolejne roszczenia, posuwając się nawet do oszczerstw i potwarzy kierowanych pod adresem królowej.

Osobnej troski wymagała sytuacja wewnątrz kraju, zwłaszcza wymagały jej nadużycia możnowładców, przed którymi Jadwiga próbowała ochraniać poddanych odpowiednim ustawodawstwem.

Zakładała też przytułki i szpitale, fundowała kościoły i klasztory. Dzięki jej zabiegom i hojności uniwersytet w Krakowie stał się jedną z głównych uczelni ówczesnej Europy, co znacznie podniosło rangę królestwa.

Hufce św. Jadwigi

Kult Jadwigi zaczął się wkrótce po jej śmierci. Dawny rodowód mają też ludowe podania o niej. Wiele z nich opowiada o wielkim miłosierdziu królowej i o jej wrażliwości na ludzką niedolę. Pewnego razu, gdy w podkarpackim miasteczku Bieczu, w ufundowanym przez siebie szpitalu pielęgnowała chorego, do którego nikt nie chciał się zbliżyć, bo tak był odrażający, ukazał się jej Chrystus, gdyż to On przybrał postać nędzarza. Innym razem, kiedy przybyła do budującego się właśnie kościoła karmelitów Na Piasku, obdarowała biednego murarza kosztowną klamrą ze swego trzewika; na głazie, na którym wtedy stanęła, odcisnął się ślad jej stopy, a wdzięczny rzemieślnik pogłębił go, zachowując w ten sposób cenną pamiątkę. Niemal w całej Polsce ludowa legenda wskazuje też mniejsze i większe wzniesienia, wewnątrz których, w podziemnej pieczarze, spoczywać mają uśpione hufce św. Jadwigi. Gdy kraj i święta wiara będą w niebezpieczeństwie, zbrojni rycerze ruszą do boju.