Znalezieni w „Oknie życia”

Skąd wziął się pomysł na „Okno życia”? Dlaczego właśnie okno?

Taka forma pomocy dla noworodków i matek, które z różnych powodów nie mogą podjąć się ich wychowania, została zainicjowana przez Caritas Archidiecezji Krakowskiej oraz Wydział Duszpasterstwa Rodzin Kurii Metropolitalnej, podlegający kard. Stanisławowi Dziwiszowi. W marcu 2006 roku poświęcił on i pobłogosławił „Okno życia”. Jak przed laty Ojciec Święty wezwał Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu do zaopiekowania się matkami oczekującymi dziecka przez utworzenie Domu Samotnej Matki, tak i teraz Kardynał nam, jako zgromadzeniu szczególnie bliskiemu rodzinie, powierzył opiekę nad „Oknem życia”, dedykowanym Janowi Pawłowi II. Sam pomysł został skojarzony z oknem prawdopodobnie właśnie przez analogię do okna na Franciszkańskiej.

Akcent papieski jest rzeczywiście wyraźny. Nad oknem znajduje się papieski herb, a w domu tablica pamiątkowa ze słowami Ojca Świętego: „Życie jest darem Bożym i mamy je otaczać troskliwą opieką od samego poczęcia”.

To prawda. Trzeba jednak podkreślić, że Dom Samotnej Matki, w którego mury wbudowana jest ta tablica oraz samo „Okno”, stanowi zupełnie inną formę posługi ratowania życia. W Domu Samotnej Matki urodziło się już 1600 niemowląt – przyjmujemy tu wszystkie potrzebujące pomocy kobiety spodziewające się dziecka. Często przyuczamy je do wykonywania zabiegów higienicznych przy niemowlęciu i troski o dom. W przypadku „Okna życia” nasza pomoc polega na czymś zupełnie innym. Dwa lata jego funkcjonowania pokazały, że jest to pomysł trafiony. Nawet jedno uratowane istnienie warte jest największych poświęceń, a co dopiero pięć!