Wyrwać się z Matriksa

Modlitwa całego człowieka

Ważna w „Ćwiczeniach" jest metoda modlitwy, zwana medytacją ignacjańską. Najogólniej chodzi w niej o to, by do modlitwy włączyć całego człowieka: jego psychikę i ciało, wiedzę i wyobraźnię, pamięć i rozum. Towarzyszy temu duża wolność w doborze czasu i miejsca modlitwy, pozycji ciała i rozważanych treści. Ma to doprowadzić do wypracowania własnej metody modlitwy, a ostatecznie do omawianego tu podwójnego owocu rekolekcji. Nieodzowną pomocą jest kierownik duchowy, którego św. Ignacy nazywa „dającym Ćwiczenia", choć w praktyce naszych domów rekolekcyjnych nie zawsze to on daje rekolekcje. Bez tej postaci trudno jednak mówić o rekolekcjach ignacjańskich. Zwykle on sam ukształtowany został duchowo przez „Ćwiczenia" i dlatego może je dawać i może innym w nich towarzyszyć. Jego obecność jest przejawem tajemnicy Kościoła, w którym wiara jest przekazywana z osoby na osobę, ale nigdy nie pozostaje czymś prywatnym, choć przeżywana jest w sposób niezwykle subtelny i osobisty. Zawsze ma przełożenie na życie wspólnoty kościelnej.

* * *

Na koniec nie pozostaje nic innego, jak zaprosić do odprawienia „Ćwiczeń duchownych". Najlepiej przekonać się samemu o prawdziwości tego doświadczenia, które - ufam! - sprawi, że choć świat będzie ten sam, to już nie będzie taki sam. Można je odprawić „po kawałku", tzn. co roku kolejny tydzień, ale warto pójść na całość i poświęcić pełny miesiąc, jak chciał św. Ignacy. Radykalnych życiowych zwrotów nie robi się w czasie wolnym od zajęć!