Maj ’46 i Czerwiec ’56

Przewodnik Katolicki 26/2011 Przewodnik Katolicki 26/2011

W maju minęła 65. rocznica protestów w 1946 r., a w czerwcu mija 55. rocznica Poznańskiego Czerwca 1956 r. W okresie PRL starano się przemilczać ich przebieg lub obniżać rangę, nazywając „zajściami trzeciomajowymi” lub „wypadkami poznańskimi”.

 

Ponieważ władze nie podjęły rozmów z protestującymi, zniecierpliwieni bezskutecznym oczekiwaniem ludzie zajęli siedzibę MRN i Komitet Wojewódzki PZPR. Wiadomość o aresztowaniu Rutkowskiego została zniekształcona i odebrano ją jako informację o aresztowaniu delegacji Cegielskiego, która dzień wcześniej przebywała na rozmowach w Warszawie. Demonstranci zdobyli więzienie i wypuścili więźniów, zajęli budynek sądu, siedzibę komendy miejskiej milicji oraz zniszczyli urządzenia zagłuszające zachodnie audycje radiowe. Następnie tłum ruszył w kierunku siedziby Wojewódzkiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Publicznego. Funkcjonariusze UB oddali jednak strzały do manifestantów i padły pierwsze ofiary śmiertelne. Zdobycie broni w gmachu więzienia oraz rozbrojenie komisariatów milicji umożliwiło podjęcie walki z funkcjonariuszami UB. Brały w nich udział przeważnie grupy młodych ludzi.

Rozgrywające się na ulicach Poznania wydarzenia nabierały często charakteru insurekcyjnego: śpiewano pieśni patriotyczne i religijne, demonstranci przemaszerowali z zakrwawioną flagą narodową, na czołgach opanowanych przez manifestantów zawieszano polskie flagi, podjęto walkę zbrojną z funkcjonariuszami UB.

Protest – początkowo o charakterze ekonomicznym – przerodził się dość szybko w walkę skierowaną przeciwko dyktaturze. Do jego stłumienia władze użyły ponad 10 tys. żołnierzy i 360 czołgów. Tragiczny bilans walk i pacyfikacji to kilkuset rannych i co najmniej 58 zabitych. Zatrzymano lub aresztowano ponad 700 uczestników demonstracji i walk z funkcjonariuszami UB. Do października 1956 r. przekazano do Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu 51 aktów oskarżenia przeciwko 135 osobom (10 aktów przeciwko 12 osobom zostało wycofanych). Od 27 września do 22 października toczyły się trzy procesy.

Październik 1956 r.

W wyniku zmian politycznych władze dokonały przewartościowania oficjalnej oceny Poznańskiego Czerwca. Przez całą Polskę przetoczyła się fala demonstracji. Protesty miały miejsce jeszcze w listopadzie i grudniu 1956 r. Ich uczestnicy popierali dokonujące się zmiany, domagali się swobód religijnych i uniezależnienia od ZSRR.

Oba bunty przeciwko dyktaturze

Chociaż oba bunty przeciwko komunistycznej dyktaturze zostały zdławione przez aparat bezpieczeństwa, to po Czerwcu 1956 nastąpiły zmiany, które (przynajmniej częściowo) wychodziły naprzeciw oczekiwaniom społecznym. Kolejne ustępstwa ze strony władz PRL i poszerzenie zakresu wolności przyniósł Grudzień 1970 r. i Sierpień 1980.

Należy również dodać, że Poznański Czerwiec 1956 zdecydowanie lepiej funkcjonuje w świadomości historycznej Polaków niż Maj 1946.

 

Opracowanie na podstawie:

W. Mazowiecki, Pierwsze starcie. Wydarzenia 3 maja 1946, Warszawa 1998; A. Paczkowski, Strajki, bunty, manifestacje jako „polska droga” przez socjalizm,

Poznań 2003; Poznański Czerwiec 1956, pod red.

J. Maciejewskiego i Z. Trojanowiczowej, Poznań 1990; E. Makowski, Poznański Czerwiec 1956.

Pierwszy bunt społeczeństwa w PRL, Poznań 2006.


 

«« | « | 1 | 2 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Pobieranie... Pobieranie...