Wśród 200 uczestników znalazło się także sześciu biskupów, w tym dwóch z Australii i jeden z Ameryki Południowej. Niestety, zabrakło biskupa Dembowskiego i to nie tylko nam, Polakom… Poszczególne sesje prowadzone były przez czołowych liderów Odnowy w Duchu Świętym na świecie. Pojawili się: Allan Panozza (Australia, prezes ICCRS), Kevin Ranaghan (USA), Oreste Pesare (Włochy), siostra Nancy Kellar (USA), Michelle Moran (Anglia), biskup Joseph Grech (Australia), ojciec Bart Pastor (Filipiny), Cathy Brenti (Francja), Charles Whitehead (Anglia), Patti Mansfield (USA).

Grupę koordynatorów zajmujących się młodzieżą tworzyli przedstawiciele z następujących krajów: Polska, Niemcy, Hiszpania, Portugalia, Gibraltar, Wielka Brytania, Irlandia, Francja, Belgia, Włochy, Uganda, Ghana, Kolumbia.

Z Ameryki Północnej, Azji i Australii nie pojawił się żaden młodzieżowy koordynator. Żaden (poza polskim) nie przybył także z Europy Środkowo-Wschodniej. Być może dlatego, że czerwiec to trudny czas dla młodych kończących naukę. Warto zauważyć jednak, że koordynatorzy młodzieżowi w poszczególnych krajach są przedstawicielami różnych grup wiekowych, przeciętnie jednak trochę poniżej trzydziestego roku życia, choć trafiają się poważne wyjątki od tej reguły (koordynator młodzieży na Gibraltarze ma około sześćdziesiątki).
Generalnie konferencja poświęcona była czynieniu sobie uczniów. Idąc tym tropem, biskup Grech zachęcał do przebaczania, do zrobienia pierwszego kroku, do bycia ojcem w swojej posłudze, ponieważ ojciec przebacza pierwszy. Wzywał także do czynienia sobie uczniów stwierdzeniem, że pasterz nie jest w stanie uczynić pasterza z owcy, ale potrafi dać życie innemu pasterzowi. Podkreślał, że byłoby ogromną tragedią, gdybyśmy przyprowadzali ludzi do siebie, a nie do Boga! Pokazał trzy kroki, którymi lider powinien się kierować:

• Czyń uczniów
  
• Zanurzaj ich w Duchu Świętym
  
• Nauczaj ich po uprzednim przygotowaniu (najpierw spraw, by byli otwarci)

Po dzieleniu na temat sytuacji w reprezentowanych przez nas państwach okazało się, że pomimo różnic kulturowych, młodzi liderzy prawie wszędzie stają przed podobnymi problemami. Zaprezentował je na forum Christopher Hemberger z Niemiec. Młodzi liderzy odczuwają przede wszystkim brak przestrzeni do działania ze względu na już obsadzone miejsca przez starszych liderów (niekiedy niestety “dożywotnio”). Doświadczają także braku zaufania ze strony dorosłych, lęku na swój widok, poczucia bycia zagrożeniem. Mówią o braku przyzwolenia ze strony dorosłych na popełnianie błędów, co młodego lidera paraliżuje, zamiast go rozwijać. Młodzi liderzy chcą też uczyć się na swoich błędach. Boleśnie odczuwają brak “rodziców” czy nawet “dziadków duchowych”, czyli mistrzów wprowadzających w arkana sztuki bycia dobrym liderem, a także nazywających mocne i słabe strony danej posługi (tzw. feedback).

---

ICCRS - Międzynarodowe Służby Katolickiej Charyzmatycznej Odnowy




Istnieje także wiele problemów organizacyjnych, jak na przykład komunikacja i przepływ informacji między zespołem ogólnokrajowym a zespołami diecezjalnymi oraz pomiędzy zespołami diecezjalnymi.
Na zakończenie poproszono nas, abyśmy w naszych grupach zrobili podsumowanie i wydobyli dwie rzeczy, które według nas Duch Święty kieruje do Odnowy. W grupie odpowiedzialnych za młodzież za najważniejsze uznano po pierwsze wezwanie do jedności na trzech poziomach: między grupami młodzieżowymi i starszymi, między wszystkimi grupami Odnowy oraz jedności z innymi ruchami. Tak odczytano słowa Jezusa proszącego za swoich uczniów, aby byli jedno. Druga istotna sprawa to uczynienie, by młodzież w Odnowie stała się priorytetem. Ten postulat mocno wybrzmiał na spotkaniu i wydaje się, że zaistniał w sercach wszystkich zgromadzonych, a szczególnie odpowiedzialnych za ICCRS.

Wiele też mówiło się o finansowym wsparciu młodych, szczególnie jeśli chodzi o wyjazdy na spotkania z Papieżem, na konferencje Odnowy (jak ta w Fiuggi) czy na dni skupienia. Koordynatorzy młodzieżowi w ten sposób odczytali Ewangelię o wdowim groszu.

W związku z najbliższą przyszłością padły dwie propozycje. Pierwsza dotyczyła Światowych Dni Młodzieży. Zaproponowano, by dni skupienia młodzieży Odnowy w Duchu Świętym odbywały się na kilka dni przed Światowymi Dniami Młodzieży z dwóch powodów: po pierwsze ze względu na wakacje, po drugie jest to posunięcie korzystne finansowo.

Drugą propozycją są obchody 2000. rocznicy śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, a więc celebracja roku 2033. To my, młodzi, mamy bardzo odpowiedzialne zadanie przygotowania następnych pokoleń na to wielkie wydarzenie.

W ten sposób dana też jest nam szansa stawania w jedności z młodszymi od nas, szansa przekazywania dziedzictwa wiary następnym pokoleniom, możliwość uczenia się i stawania się “rodzicami duchowymi” dla tych, którzy idą po nas!

Spotkanie w Fiuggi było pierwszym po ośmiu latach. To, zdaniem wielu uczestników, zdecydowanie za rzadko i za krótko. Cudownie jednak, że się odbyło i że dane mi było wziąć w nim udział. Poznałam ludzi, którzy żyją podobnymi problemami. Doświadczyłam, że w jedności można przenosić góry, a przynajmniej zrobić dużo więcej niż samemu.

Serdecznie dziękuję naszym odpowiedzialnym za ten miły prezent!

Marlena Rowińska
Zespół Formacji MłodzieŻy Diecezji Warszawskiej