a ja się zastanawiam,co by było gdyby nie było?..hehehe...bo polskiego kościoła ,nie było na pewno w pobliżu..moja zerowa znajomość angielskiego była(nadal jest) barierą przed wejściem w angielską społeczność..po za tym,nie wiedziałam jak to w angielskich kościołach jest?,może spotkam się z czymś całkowicie innym niż w Polsce?.może coś mnie zaskoczy?..może coś zrobię źle?..a może ,nie daj Boże ktoś się tam do mnie odezwie????..panika .. ;).
--Chyba Pan Bóg uwzględnił moje ewentualne pożegnanie się z kościołem na obczyźnie,i dlatego "wylądowaliśmy" w sąsiedztwie angielskiego kościoła katolickiego,z polskim proboszczem przy ołtarzu...i chyba to,że był on pierwszym polakiem którego spotkaliśmy,i który niejako wziął naszą rodzinę pod swoją "opiekę"..uczestnictwo we mszach,spowiedź,i udział w życiu ,czy praca na rzecz parafii wedle naszych możliwości było naturalną koleją rzeczy..możliwość rozmowy z innymi polskimi księżmi(zwłaszcza w czasie wakacyjnym) gośćmi proboszcza..jest naprawdę miłym urozmaiceniem,i możliwością do ciekawych rozmów,jest też okazją do rozwinięcia wiedzy (tematy wiary,kościół polski,a kościół..choćby na Filipinach.czy misje w afryce,bo i stamtąd przyjeżdżają polscy księża i misjonarze).
wydaje mi się bez tego "daru losu" w postaci ks.Józefa.moja rodzina ,kościół uważałaby za taki wakacyjny dodatek ,w wakacyjne przyjazdy do Polski