Synowie są wpatrzeni w swojego ojca, ministranci w księdza, to naturalne i dobre. Nie znaczy to przecież, że ksiądz jest dla nich przed Panem Bogiem. To nie jest oskarżanie, tylko wielki ból, szczególnie dla młodych, z którymi był związany. Gdy ojciec opuści rodzinę, to co powiedzą żona i dzieci - że taka jego decyzja i nie będziemy tego oceniać?

Niechcący kliknęłam minus dla Sary a miało być dla Iwony. Dla Sary wielki + .

Kiedyś zastanawiałam się nad tym, gdy nasz Wikary odszedł. Wiadomo, na początku chyba każdy ma odruch w jakś sposób potępiajacy. I tyle pytań rodziło się w sercu. Ale im mocniej się nad tym zastanawiałam, tym bardziej dochodziłam do wniosku, właśnie: "Nie sądźcie...", "kto z Was jest bez winy, niech pierwszy...". No i na ile to rzeczywiście można nazwać "winą". Zgadzam się, że to jakaś rana w parafii, że nie do końca odpowiedziale wobec ludzi do których się mówiło... . Ale myślę, że Sara ma rację. Ludzie mają do Kościoła chodzić dla Boga a nie dla Księdza. A może takie odejście nawet ulubionego kapłana może stać się w jakimś sensie błogosławiństwem, bo da do myślenia, bo niejednemu pokaże po co i dla kogo chodził do kościoła czy uczestniczył w jakiejś wspólnocie. No i pezrażały mnie te rozmowy "pobożnych" pełne potępienia.... . A rzadko kto pomyślał jaki dramat ten kapłan i ta kobieta przeżywali, przeżywają pewnie cięgle. Jaki ogromny ból serca, lęk... . Jak wiele ta decyzja ich kosztowała. Jaki to jest ogrom cierpienia. Przecież On pewnie zdawał sobie sprawę ze swojej odpowiedzialności, ze skutków w ludziach i w nim samym. Myślę, że to aż nadto wystarczajaca pokuta a my nie mamy najmniejszego prawa osądzać człowieka i odwracać się od niego (to samo dotyczy tej kobiety). Jestem zamężna i wiem czym jest miłość, potrafię zrozumieć, że ktoś pokochał i nie potrafi żyć bez tej drugiej osoby. Nie wyobrażam sobie nawet tego bólu, gdybym miała z nojego jeszcze kiedyś chłopaka zrezygnować.
Łatwo osądzać gdy samemu ma sie blisko drugą osobę... . Ale to nieludzkie. Nie chcę powiedzieć, że odejście kapłana jest czymś dobrym, absolutnie. Ale nie mamy prawa osądzać i odrzucać! Nie na tym polega chrześcijaństwo.
To takich kilka moich przemyśleń.