Mediator ostatnia szansa

W firmie narasta konflikt między pracownikami a pracodawcą. Pracownicy mówią o złych warunkach pracy, złej komunikacji między nimi a kadrą kierowniczą, ale najważniejszą kwestią są zarobki. Rozmowy powodują tylko usztywnienie stanowisk. Strajk wisi na włosku. I wtedy na scenę wkracza mediator. Niedziela, 21 lutego 2010



Mediator w sporach zbiorowych nie ma łatwego zadania. Musi pamiętać, że jego rola polega na tym, aby pomóc stronom rozwiązać konflikt, i że wszystko w zasadzie zależy od nich samych. Mediator nie ma żadnej władzy, nie jest arbitrem ani sędzią. Nie może niczego nakazać ani zakazać.

Między młotem a kowadłem

Z jednej strony uczestnicy sporu oczekują od mediatora pomocy w znalezieniu sprawiedliwego rozwiązania, z drugiej – wszyscy chcą go mieć po swojej stronie. Bardzo często jest on przedmiotem manipulacji. Parafrazując znane powiedzenie z filmu „Sami swoi”: sprawiedliwość sprawiedliwością, bezstronność bezstronnością, ale mediator musi być po naszej stronie – tak strony często postępują wobec mediatora. Zdarzają się i takie sytuacje, że mediator staje się zakładnikiem jednej ze stron, i to w sensie dosłownym. – Związki zawodowe postanowiły, że nie wypuszczą mnie z zakładu, jeśli nie sprowadzę do sali obrad pracodawcy, który chciał przełożyć mediacje na kolejny termin – powiedział mi jeden z mediatorów.

Aby uniknąć stronniczości, mediator powinien wystrzegać się osądzania stron, a nawet poszukiwania na własną rękę odpowiedzi na pytanie, kto ma rację. – Koncentruję się na dwóch aspektach sporu: interesach i wzajemnych relacjach między stronami. Często sama moja obecność pełni funkcję uzdrawiającą relacje w firmie – mówi mediator. – Nie pozwalam na zachowania, które podważają poczucie godności drugiej strony, np. na inwektywy, krzyk, argumenty ad personam. Krótko mówiąc, staram się zapobiec eskalacji konfliktu przez ograniczenie negatywnych emocji.

Przede wszystkim zaufanie

Jako najważniejsze cechy w tym zawodzie mediatorzy wymieniają zdecydowanie: obiektywizm, komunikatywność, zaufanie i bezstronność. Mediator nie ma osobistego interesu, by konflikt rozwiązać w określony sposób. Kontroluje przebieg rozmów, dba o to, czy strony się rozumieją, zapobiega eskalacji emocji, podsumowuje poszczególne etapy mediacji, a nawet – jeśli zajdzie taka potrzeba – służy pomocą w poszukiwaniu rozwiązań. Mediator to jednak przede wszystkim człowiek zaufania. Ta cecha powoduje, że trudno jest od mediatorów uzyskać informację o konkretnych mediacjach. Mediacje wymagają zaufania. Medialny szum, gdy jedna ze stron przekaże informacje dziennikarzom, powoduje, że druga strona usztywnia swoje stanowisko, a to wydłuża mediacje.

Człowiek orkiestra

Niezbędny warunek to wiedza o branży, w której toczy się spór. – Żeby się podjąć mediacji w konkretnej branży: górniczej, energetycznej, służby zdrowia czy innej, muszę najpierw wiedzieć, na czym polega spór. Muszę uzyskać wiedzę w wielu dziedzinach: ekonomii, prawa, zarządzania, finansów. Jeżeli sam nie mogę zgłębić zagadnienia, pytam fachowców, ekspertów, znajomych. Jeżeli w dalszym ciągu mam wątpliwości, to na pierwszym spotkaniu proszę o dokładne poinformowanie o problemach, które budzą moje wątpliwości. Nie przystępuję do mediacji w ciemno, jest to zaproszenie do manipulacji przez strony sporu – mówi mediator z 15-letnim stażem w mediacjach.



«« | « | 1 | 2 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Pobieranie... Pobieranie...