Religijny wymiar wychowania seksualnego

„Wychowanie seksualne, stanowiące prawo i podstawowy obowiązek rodziców, winno dokonywać się zawsze pod ich troskliwym kierunkiem zarówno w domu, jak i w (...) ośrodkach wychowawczych. W tym sensie Kościół potwierdza prawo pomocniczości, którego szkoła obowiązana jest przestrzegać, współpracując w wychowaniu seksualnym w takim samym duchu, jaki ożywia rodziców”[1].
 

Pozytywne spojrzenie na ludzką seksualność

Religia chrześcijanka odwołując się do Biblii oraz do prawa naturalnego patrzy na seksualność pozytywnie. Uważa ją za dar Boga. Cały człowiek – wraz ze swoją płciowością – jest piękny i dobry, ponieważ został stworzony, jako mężczyzna i jako kobieta, na obraz i podobieństwo Boga. Chrześcijanin nie traktuje więc swojego ciała wraz z jego seksualnością jako symbolu ułomności i grzechu.

W ciało ludzkie wpisane jest powołanie do miłości. Ono wzywa „mężczyznę i kobietę do spełnienia ich podstawowego powołania – do płodności”[2]. Chrześcijanin przyjmuje więc seksualność jako „miejsce” wzajemnego daru z siebie oraz jako „miejsce” dawania nowego życia. Sakrament małżeństwa zobowiązuje kobietę i mężczyznę do tego, by ich zjednoczenie fizyczne było wyrazem wzajemnego oddania i płodności.

Akt seksualny powinien być więc symbolem, znakiem, właśnie „sakramentem” zjednoczenia uczuciowego i duchowego. Stwarzanie w sposób tendencyjny przez określone środowiska medyczne, pedagogiczne, kulturotwórcze konfliktu między ludzką seksualnością a religią i duchowością wprowadza wiele zamieszania i nieporozumień w umysłach młodych ludzi, dla których ważna jest tak sfera seksualna, jak i religijna.
Jednym z najważniejszych celów wychowania seksualnego winno być ukazanie młodym takiej antropologii, która nie będzie konfliktować ich wewnętrznie, ale pomoże im wewnętrznie się scalać i integrować.

[1] Jan Paweł II, Familiaris consortio. Adhortacja o zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym, Rzym 1981, 37.

[2] Kongregacja ds. Wychowania Katolickiego, Wytyczne wychowawcze w odniesieniu do ludzkiej miłości, Rzym 1983, 24.