Stworzeni dla zdrowia

Z przesłania biblijnego wynika potrzeba harmonii w trosce o zdrowie duszy i ciała. Chodzi o złoty środek, o mądra proporcje. Wprost, gdy mówi się o nawróceniu do Boga, myśli się o odnalezieniu wspomnianej harmonii. Zeszyty Karmelitańskie, 3/2006





Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
Ps 8,5


Czym jest człowiek? Człowiek jest istotą, która zadaje pytanie, będąc zarazem przedmiotem tego pytania. Kto nie pyta, nie jest prawdziwym człowiekiem. Pośród wielu innych najważniejsze staje się pytanie: „Czym jest człowiek?”, zwłaszcza, że do pytania włącza się Boga: „że o nim pamiętasz, że się nim zajmujesz”. Kto zajmował się mną przy każdym – a były ich miliony – uderzeniu mojego serca? - Bóg. Dlaczego? „Czym jest człowiek, że się nim zajmujesz?”

Zawarta w Biblii historia zbawienia obejmuje całość ludzkiego doświadczenia, w całym jego bogactwie i różnorodności. Rozpięta jest ona pomiędzy dwoma biegunami, które wyrażają to, co w sposób najbardziej fundamentalny charakteryzuje ludzkie życie: moment stworzenia, wywołujący postawę radości i uwielbienia, oraz moment upadku, przyjmujący wymiar grzechu i śmierci sprowadzających smutek. Radość i smutek wyznaczają granice, miedzy którymi rozgrywa się dramat ludzkiego losu. Radość wypływającą z aktu stworzenia, osiągająca swoją pełnię w pieśniach chwały na cześć Stwórcy, będącego Bogiem wiernym. On jest Panem wszechświata, który sam stworzył i w którego to centrum postawił człowieka, ustanawiając go swoim reprezentantem. Pan troszczy się o wszelki byt, dając mu życie i pożywienie. Łaskawość Pana obejmuje wszystkie Jego dzieła. On jest Panem wszystkich narodów. One kiedyś rozpoznają w Nim Tego, którym rzeczywiście jest, czyli swojego Króla. Jego królestwo jest wieczne. Wierny swej obietnicy, wyzwolił synów Izraela od ich gnębicieli i obsypywał dobrodziejstwami w czasie ich wędrówki przez pustynie do Ziemi Obiecanej. Oni jednak zapominali o Jego dobrodziejstwach, nie ufali Mu i sprzeciwiali się Jego nakazom. Pan jednak zawsze im przebaczał. Oni mimo to wciąż byli na złej drodze. Bóg przemawiał do nich bezustannie, pouczając ich, poprzez proroków pełniących swa służbę w sanktuarium, o drodze dobra i o szczęśliwości, jaka daje wierność Jego Przymierzu. Tak wiec Pan okazuje się Bogiem wiernym, ale też sprawiedliwym, ponieważ patrząc na Jego działanie, widzimy, że Jego plany są niezmienne i pomimo różnych przeciwności zawsze zostają urzeczywistnione.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Pobieranie... Pobieranie...