Soboru Watykańskiego II. Potrwa on do 24 listopada 2013 r. – do Niedzieli Chrystusa Króla. Jak podkreśla nota Kongregacji, Rok Wiary ma się przyczynić do nawrócenia oraz odkrycia wiary, aby wszyscy członkowie Kościoła stali się w dzisiejszym świecie „wiarygodnymi i radosnymi świadkami zmartwychwstałego Pana” i zdobyli zdolność pokazania wielu poszukującym „bramy wiary”.

Wszystkie drogi do Rzymu

Opublikowane wskazania duszpasterskie „mają być pomocne w spotkaniu Chrystusa poprzez autentycznych świadków wiary, jak również w coraz lepszym poznaniu treści wiary”. Dotyczą czterech płaszczyzn Kościoła, od powszechnej po coraz bardziej lokalne. Dla każdego z tych szczebli zaproponowano po dziesięć punktów. Jak zaznaczono, nie wykluczają one innych propozycji, jakimi Duch Święty natchnie duszpasterzy i wiernych na całym świecie.

Na płaszczyźnie Kościoła powszechnego głównym wydarzeniem na początku Roku Wiary będzie XIII Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów o nowej ewangelizacji. Podczas niego obchody tego Roku rozpocznie 11 października Msza św. W ciągu Roku Wiary zachęca się do pielgrzymek do Rzymu, by wyznać wiarę w jedności z Papieżem, a także do Ziemi Świętej i do głównych sanktuariów, zwłaszcza maryjnych. Rok ten ma też bowiem ożywić „pobożność do Maryi, pierwowzoru Kościoła, która «łączy w sobie w pewien sposób i odzwierciedla najważniejsze treści wiary»”. Zaleca się organizowanie międzynarodowych kongresów, poświęconych zwłaszcza przypomnieniu nauczania Soboru. Jego dokumenty mają lepiej poznać wszyscy wierzący, a szczególnie kandydaci do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Należy też zapoznawać się z wypowiedziami Ojca Świętego. Większe inicjatywy lokalne wskazane jest zgłaszać specjalnemu sekretariatowi, który powstanie przy Papieskiej Radzie ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji w celu ich koordynacji. Będzie on dysponował specjalną stroną internetową. Rok Wiary zakończy się papieską Mszą św. w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata 24 listopada 2013 r.

Globalnie i lokalnie

Na płaszczyźnie krajowych konferencji biskupów zaleca się m.in. wznawianie publikacji dokumentów soborowych, Katechizmu Kościoła Katolickiego i jego Kompendium, także w formie tanich wydań kieszonkowych i z pomocą nowoczesnych technologii. Pożyteczne jest popularyzowanie znajomości rodzimych świętych. Warto będzie przygotować popularyzatorskie materiały o charakterze apologetycznym, by ułatwić odpowiedź na pytania pojawiające się w związku z działalnością sekt czy też z sekularyzacją i relatywizmem. Pożądane jest sprawdzenie zgodności lokalnych pomocy katechetycznych z Katechizmem Kościoła Katolickiego i w razie potrzeby opracowanie ich nowych wersji. Treści Katechizmu Kościoła Katolickiego winny być obecne w formacji przyszłych kapłanów.

Na płaszczyźnie poszczególnych diecezji Rok Wiary ma się zacząć i zakończyć specjalną Mszą św. W każdej diecezji warto zorganizować dzień poświęcony Katechizmowi Kościoła Katolickiego, zwłaszcza dla kapłanów, osób konsekrowanych i katechetów. Każdy biskup będzie mógł wydać list pasterski o wierze. Pożądane jest organizowanie w diecezjach katechez dla młodych i wszystkich, którzy poszukują sensu życia. Stałą formację duchowieństwa można oprzeć na dokumentach soborowych i Katechizmie Kościoła Katolickiego. Rok Wiary będzie też czasem sprzyjającym częstszemu przystępowaniu do sakramentu pokuty. Wreszcie ważne jest organizowanie spotkań z ludźmi, którzy choć nie mają daru wiary, szczerze szukają prawdy. Wzorem może tu być dialog Papieskiej Rady ds. Kultury w ramach Dziedzińca Pogan.

Ostatnia grupa wskazań dotyczy parafii, wspólnot, stowarzyszeń i ruchów kościelnych. Wszystkich wiernych zachęca się do uważnej lektury listu apostolskiego Benedykta XVI na Rok Wiary „Porta fidei”. Kapłani mają poświęcić więcej uwagi studium dokumentów Soboru Watykańskiego II i Katechizmu Kościoła Katolickiego, by to wykorzystać w duszpasterstwie parafialnym. Katechizm Kościoła Katolickiego i inne pomoce można rozprowadzać przy okazji kolędy, chrztu, bierzmowania, zawierania małżeństwa. Wszyscy wierni mają się starać przekazywać swe doświadczenie wiary i miłości także w dialogu z chrześcijanami innych wyznań, z wyznawcami innych religii i z tymi, którzy nie wierzą lub są obojętni. Przez taką misję wobec tych, wśród których żyjemy i pracujemy, będziemy się z nimi dzielić w Roku Wiary tym, co dla chrześcijanina najdroższe, mianowicie Chrystusem.

Na płaszczyźnie konferencji biskupich zachęca się do zwrócenia uwagi na jakość kościelnych katechez, a także na „sprawdzenie lokalnych katechizmów i pomocy katechetycznych używanych w Kościołach lokalnych pod kątem ich pełnej zgodności z Katechizmem Kościoła Katolickiego”. Zachęca się także do różnorakiego zaangażowania ze strony środków społecznego przekazu, świata sztuki i filmu, stacji telewizyjnych i radiowych, wydawnictw, aby na jak najszerszej płaszczyźnie mówiły one na temat wiary, jej zasad i treści, a także znaczenia Soboru Watykańskiego II.

W parafiach najważniejsze jest uroczyste celebrowanie wiary w liturgii, szczególnie w Eucharystii, która jest „tajemnicą wiary i źródłem nowej ewangelizacji”. To dzięki niej wiara Kościoła jest głoszona, celebrowana i umacniana. „Z Eucharystii powinny wypływać inne propozycje” – uważają autorzy noty i zachęcają do różnych inicjatyw zgromadzenia zakonne, nowe wspólnoty i ruchy kościelne.

Na obrazku rozdawanym przez Benedykta XVI z racji Roku Wiary widnieje wizerunek Chrystusa Pantokratora (Stwórcy wszechrzeczy). Na jego odwrocie umieszczone zostało w poszczególnych językach Wyznanie wiary, sformułowane przez biskupów zebranych w roku 325 na Soborze w Nicei (dziś Nikai w Turcji). W ten sposób Papież przypomina swoje życzenie, wyrażone w liście apostolskim „Porta fidei”, ogłaszającym Rok Wiary, aby to Credo znów – jak było to dawniej – stało się modlitwą codzienną każdego chrześcijanina.

Na obrazku jest jedna z najwspanialszych XII-wiecznych mozaik, przedstawiającą majestatyczne, a zarazem subtelne popiersie Chrystusa Pantokratora. Mozaika znajduje się od 1170 r. w absydzie prezbiterium kościoła katedralnego w sycylijskiej miejscowości Cefalù, położonej 50 km na wschód od Palermo.