Radość Ewangelii

Sam pomysł nie jest zaskakujący, zważywszy na to, że papież jest duchowym synem św. Ignacego Loyoli, jednakże rozmach i zapał, który generuje od momentu jego zapowiedzi, pozwalają mieć nadzieję, że spełni pokładane w nim oczekiwania. A jakie one są? Franciszek chce, aby ludzie konsekrowani, którzy na co dzień realizują Jezusową zachętę do zachowania rad ewangelicznych – ubóstwa, posłuszeństwa i czystości, na nowo odnowili swój zapał i z wielką siłą ukazali światu wartość tkwiącą w radykalnym wyborze Jezusa. Ma się to dokonać przy pomocy różnych środków: najpierw poprzez powrót do korzeni i głęboką wdzięczność za dotychczasową historię własnego instytutu, potem do ogarnięcia całej rzeczywistości, będącej obecną przestrzenią życia, oraz do podjęcia z pasją wyzwań, jakie stawia przed osobami konsekrowanymi teraźniejszość. Dotychczas kluczowe były dwa pojęcia – wdzięczność i pasja. Jest jeszcze trzecie – nadzieja. Ta odnosi się do ufnego przyjęcia wszystkiego, co przyniesie z sobą przyszłość. To są cele, które przed konsekrowanymi kobietami i mężczyznami naszego czasu stawia papież Franciszek. Osoby świadomie wybierające życie dla Chrystusa – według klucza papieża – powinny być radosne, bo niosąc światu Chrystusa, zbliżają innych do Boga i pozwalają innym w Jezusie odnaleźć spełnienie wszystkich pragnień, oczekiwań i odpowiedź na wszystkie pytania. Dalej, papież oczekuje, że konsekrowani „przebudzą świat”, bo są autentycznymi prorokami, którzy mówią i świadczą w imieniu samego Boga. To przebudzenie musi dotyczyć wyzwolenia ludzi z utopii, w której tkwią, i stworzeniu alternatywy w postaci budowania świata ewangelicznego, pięknego i dobrego. Trzecim zadaniem stojącym przed konsekrowanymi jest budowanie „duchowości komunii” poprzez takie budowanie Kościoła, który dla świata będzie domem i szkołą komunii. A tym samym stanie się urzeczywistnieniem wielkiego pragnienia Boga, „aby wszyscy byli jedno”.

Ewangelia, proroctwo i nadzieja

W słowach kluczach, w haśle trwającego w Kościele Roku Życia Konsekrowanego streszcza się cała idea. Ewangelia, proroctwo i nadzieja – to trzy przestrzenie, które konstytuują osobę konsekrowaną. Obecny rok jest wezwaniem do przekucia tych treści na program życia chrześcijańskiego. Jest zaproszeniem do wylania się zakonnego charyzmatu na synów i córki Kościoła i na wszystkich ludzi dobrej woli. To zaproszenie nie może pozostać bez odpowiedzi.