„Caritas” szkołą wrażliwości

Anna Sokołowska

publikacja 31.03.2007 22:04

Co daje uczniom przynależność do Szkolnego Koła „Caritas”? Oto anonimowe wypowiedzi dzieci, członków Szkolnego Koła: „Przynależność do Szkolnego Koła „Caritas” jest dla mnie bardzo ważna, potrafię pomagać innym...”, „...Do tej pory nie zauważałam potrzebujących wokół siebie...” Wychowawca, 4/2007

„Caritas” szkołą wrażliwości




Jedną z wielu metod wychowawczych we współczesnej szkole jest zrzeszanie uczniów w szkolnych organizacjach i kołach, których głównym zadaniem jest kształcenie u dzieci i młodzieży umiejętności zespołowego działania, wzajemnego wspierania się, przyjmowania odpowiedzialności za siebie i grupę, wdrażanie do aktywności społecznej, samokontroli, samooceny oraz rozwijanie zainteresowań i możliwości uczniów. Do takich organizacji należą Szkolne Koła „Caritas”. Jest to dobroczynna organizacja młodzieżowa działająca w oparciu o społeczno-humanitarne zaangażowanie jej członków, pod ścisłym nadzorem opiekunów koła, dyrekcji szkoły i „Caritas” danej Diecezji. Ta forma działalności szybko się rozwija i upowszechnia. Szkolne Koła „Caritas” działają na podstawie opracowanych przez siebie regulaminów i statutów, których podstawą prawną są Statuty „Caritas” Diecezji oraz „Caritas” Polska. Główne cele i zadania kół to:


  • uwrażliwienie na potrzeby innych ludzi,
  • rozpoznawanie potrzeb w najbliższym środowisku,
  • organizowanie różnych form pomocy,
  • stała współpraca i włączanie się w akcje prowadzone przez „Caritas” Diecezji i „Caritas” Polska,
  • współdziałanie z innymi organizacjami młodzieżowymi zajmującymi się działalnością charytatywną,
  • pogłębianie wiary.



Co daje uczniom przynależność do Szkolnego Koła „Caritas”? Jakie wychowawcze wartości wypływają z tej działalności? Oto anonimowe wypowiedzi dzieci, członków Szkolnego Koła:


  • „Przynależność do Szkolnego Koła „Caritas” jest dla mnie bardzo ważna, potrafię pomagać innym...”;
  • „...Do tej pory nie zauważałam potrzebujących wokół siebie...”;
  • „Jestem dumna z tego, że należę do Szkolnego Koła „Caritas”, mogę pomagać moim potrzebującym koleżankom i kolegom”;
  • „Nie wiedziałem, że wokół mnie jest tyle biedy i cierpienia, nigdy nie widziałem kalek, nie wiem co mogę im dać oprócz wspólnej zabawy, uśmiechu...”;
  • „Przynależność do Szkolnego Koła „Caritas” uczy mnie miłości bliźniego, a to jest bardzo ważne w życiu. Dobrze, że w naszej szkole istnieje takie koło”;
  • „Bardzo lubię brać udział w zbiórkach ofiar do puszek. Mając puszkę i identyfikator czuję się taka ważna i potrzebna, czuję, że robię coś dobrego i wiem, że za te pieniądze zostaną zakupione bardzo potrzebne rzeczy dla tych, którzy ich nie mają”;
  • „Dowiedziałam się, że uczynkiem miłosierdzia może być mój uśmiech do kogoś, kto jest smutny, dobra rada lub pomoc w nauce... Łatwiej jest uczestniczyć w wielkich akcjach”;
  • „...Lubię występować dla dzieci z Domu Dziecka, ogromnym przeżyciem był dla mnie występ w Domu Pogodnej Starości. Zawsze będę szanować rodziców!”;
  • „Niewiele zrobiłam dla innych, niewiele dałam od siebie ale staję się lepsza, zmieniłam swoje zachowanie”.




Moje refleksje

Jako inicjatorka i opiekunka Szkolnego Koła „Caritas” pragnę podsumować dotychczasową działalność i podzielić się własnymi refleksjami na temat mojej pracy z dziećmi na rzecz najbardziej potrzebujących.
Przede wszystkim jest to wielka troska o tych, którym pragnę pomóc, choć czasami ta pomoc jest niewielka. To ciągły niepokój, czy wszystkie potrzebujące dzieci otrzymały pomoc. To poczucie odpowiedzialności za wychowanie tych, z którymi podejmuję wszystkie akcje charytatywne, wpajanie tym młodym ludziom najszlachetniejszych wartości humanitarnych i ogólnoludzkich.



Miłość sprawia, że szukamy dobra, że czyni nas ona lepszymi, że wychodzicie jedni ku drugim, znajdującym się w potrzebie, gdziekolwiek i kimkolwiek są. - Jan Paweł II




Praca w Szkolnym Kole „Caritas” to ciągła praca nad sobą, samoocena i dawanie przykładu swoim wychowankom. To również wielka radość dzielenia się z innymi. Wspólna praca z dziećmi na rzecz innych, tych najbardziej potrzebujących jest najwspanialszą „lekcją wychowawczą”, która trwa nie tylko 45 minut lecz cały rok. Z tej „lekcji” uczeń wynosi wiele umiejętności i wartości, których nigdy nie zapomni.

Wszystkie wartości wynikające z przynależności i działalności w Szkolnym Kole „Caritas” są zgodne z treściami wychowawczymi zawartymi w Szkolnym Programie Wychowawczym i Statucie Szkoły, a tym samym zgodne z Ustawą o Systemie Oświaty. Należy podkreślić, że praca w Szkolnym Kole „Caritas” nie byłaby możliwa, gdyby nie pomoc Pani dyrektor szkoły i stały kontakt z wychowawcami, dyrektorami „Caritas”, instytucjami i organizacjami działającymi na rzecz dzieci potrzebujących oraz pomoc wielu ludzi dobrej woli, którym nie jest obojętny los dzieci potrzebujących.



***



Anna Sokołowska – założycielka i opiekunka Szkolnego Koła „Caritas”, nauczycielka w Szkole Podstawowej w Kańczudze