13 maja 1917 roku w dolinie Cova da Iria, około 3 km od Fatimy, rozpoczęły się objawienia Matki Bożej. W tym dniu troje pastuszków ujrzało po raz pierwszy tajemniczą Panią. Dziećmi tymi byli: 7-letnia wówczas Hiacynta, jej 9-letni brat Franciszek oraz ich kuzynka, 10-letnia Łucja dos Santos. Łucja rozmawiała z Matką Bożą, podczas gdy Hiacynta słuchała rozmów, a Franciszek widział tylko całe wydarzenie. Objawienia, powtarzające się trzynastego dnia każdego miesiąca, trwały do 13 października.

Rok 1917

Ten rok był szczególnym czasem w dziejach świata. Najstraszliwsza i najbardziej niszczycielska wojna ze wszystkich dotychczasowych trwała już trzeci rok. Europa była gigantycznym polem bitwy. Papież Benedykt XIV wielokrotnie wzywał walczące strony do pojednania, ale jego apele nie odnosiły skutku.
Rok ten niósł także nowe zagrożenia dla Europy i Kościoła. W Rosji była przygotowywana wielka rewolucja ateistyczna, która miała rozszerzyć się na cały świat, prowadząc narody ku wojnom i prześladowaniom Kościoła.

W tym roku przypadały dwie rocznice: 400-lecie wystąpienia Marcina Lutra i 200-lecie powstania masonerii. Wrogowie Kościoła wykorzystali te okazje, aby zamanifestować swoją nienawiść. Na przykład burmistrz Rzymu zarządził obchody z czarnym sztandarem, na którym umieszczono wizerunek Lucyfera depczącego św. Michała Archanioła. W czasie pochodu wołano: „Diabeł będzie rządził w Watykanie, a papież będzie jego sługą”.

W tym szczególnym momencie historii, gdy w Europie rosła potęga zła, Matka Boża postanowiła się ukazać i przekazać światu orędzie nadziei i pokoju.

Objawienia Maryi

Już w czasie pierwszego widzenia Pani prosiła, aby dzieci nie zaniedbywały odmawiania różańca w intencji zakończenia I wojny światowej i nawrócenia grzeszników. W czasie następnych widzeń nauczyła je szczególnej modlitwy: „O mój Jezu, przebacz nam grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba, a szczególnie te, które najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia”.
Maryja wezwała również dzieci do znoszenia ochoczym sercem wszelkich doświadczeń zsyłanych na nie przez Boga, aby wynagradzać za grzechy, którymi ludzie Go obrażają, i upraszać nawrócenie grzeszników. Mówiła: „Módlcie się, wiele się módlcie i umartwiajcie się w intencji grzeszników; wiele dusz idzie do piekła, bo nikt nie modli się za nie ani nie umartwia”.

W czasie drugiego objawienia dzieci ujrzały ponad prawą ręką Matki Bożej Serce otoczone cierniami. „Zrozumieliśmy – napisze później Łucja – że było to Niepokalane Serce Maryi ranione bezmiarem grzechów całego świata, które żądało pokuty i wynagrodzenia”.

Podczas trzeciego spotkania dzieciom zostały ujawnione tzw. tajemnice fatimskie, które poznał już cały świat.

Ostatniemu widzeniu towarzyszyły niezwykłe zjawiska atmosferyczne m.in. tzw. tańczące Słońce, czyli Słońce przez około 10 minut bardzo szybko wirowało i zbliżało się do Ziemi. Świadkami tego, oprócz dzieci, było około 100 tys. ludzi.



Tajemnice fatimskie

Pierwsza tajemnica, przekazana dzieciom 13 czerwca 1917 roku, dotyczyła odmawiania różańca i ustanowienia nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi, które byłoby formą wynagrodzenia i zadośćuczynienia za zniewagi wyrządzone Jej przez grzechy ludzkości.

W drugiej tajemnicy Maryja przepowiedziała wybuch II wojny światowej i rozpoczęcie na wielką skalę prześladowań Kościoła. Prosiła również o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu i przyjmowanie Komunii świętej wynagradzającej w pierwsze soboty każdego miesiąca. Podkreśliła, że jeśli Ojciec Święty dokona tego poświęcenia, Rosja się nawróci i świat będzie się cieszył pokojem.

Największe wrażenie na dzieciach i na wszystkich, którzy zetknęli się z objawieniami, zrobił jednak tzw. trzeci sekret fatimski, którego pełną treść ujawniono publicznie dopiero w 2000 roku. Dotyczył on walki systemów ateistycznych z Kościołem oraz opisywał prześladowania chrześcijan w XX wieku. Najbardziej intrygujący fragment tego widzenia brzmi następująco: „I zobaczyliśmy… Biskupa odzianego w biel – mieliśmy przeczucie, że jest to Ojciec Święty. Ojciec Święty (…), klęcząc u stóp Wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku”.

Czy tajemnice się spełniły?

Wszystkie tajemnice fatimskie się wypełniły. Jan Paweł II już podczas pobytu w Poliklinice Gemelli skojarzył zamach na swoje życie z trzecią z nich. Rok po tragicznych wydarzeniach na placu św. Piotra przybył do Fatimy, aby podziękować Maryi za uratowanie mu życia. Jako dziękczynne wotum ofiarował wtedy Matce Bożej Fatimskiej złoty różaniec, a w 1991 roku pocisk, którym ugodził go zamachowiec. Został on później umieszczony w koronie figury Maryi.

Jan Paweł II wielokrotnie odwoływał się do tajemnic fatimskich. Nade wszystko dokonał poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi w duchu fatimskiego objawienia. Miało to miejsce w Rzymie, na placu św. Piotra, 25 marca 1984 roku przed figurą Matki Boskiej specjalnie na ten dzień przywiezioną z Fatimy. Po tym poświęceniu nuncjusz apostolski w Portugalii odwiedził Siostrę Łucję i zapytał: „Czy teraz Rosja jest poświęcona?”. „Tak, już tak” – usłyszał. Wtedy nuncjusz powiedział do zakonnicy: „Teraz czekam na cud”, a ta powiedziała: „Bóg dotrzyma słowa”.

Niebawem miał się dokonać cud. Nieoczekiwane zmiany wstrząsnęły kontynentem europejskim i zdumiały cały świat. Wydarzenia 1989 roku doprowadziły później – w Związku Radzieckim i wielu krajach Europy Wschodniej – do upadku reżimu komunistycznego, który głosił ateizm.



Wezwania wciąż aktualne

Chociaż wydarzenia, do których odnosi się trzecia część tajemnicy fatimskiej, zdają się już należeć do przeszłości, wezwanie Maryi do pokuty i nawrócenia, modlitwy różańcowej w intencji pokoju na świecie i nawrócenia grzeszników pozostaje do dziś aktualne. Walka ze złem nie dobiegła jeszcze końca. „Nowa sytuacja narodów i Kościoła wciąż pozostaje chwiejna i niepewna – stwierdził Jan Paweł II. – Wciąż jeszcze istnieje niebezpieczeństwo, że miejsce marksizmu zająć może ateizm w innej postaci, który wychwalając wolność, zmierza do zniszczenia samych korzeni moralności ludzkiej i chrześcijańskiej”. Z ubolewaniem przyznał też, że „bardzo wielu ludzi i społeczeństw, jak i wielu chrześcijan poszło w kierunku przeciwnym niż wskazywało orędzie Pani z Fatimy. Grzech zyskał tak bardzo prawo obywatelstwa – a negacja Boga rozprzestrzeniła się w ludzkich światopoglądach i programach!”.

Ewangeliczne wezwanie do pokuty i nawrócenia przekazane przez Maryję jest ciągle aktualne i coraz bardziej naglące. Wiemy doskonale, że czas pokoju przyjdzie wraz z triumfem Niepokalanego Serca Maryi. Stąd każdy z nas powinien podjąć dzieło wynagradzania i zawierzenia Jej Sercu…