Koniec starego roku i początek nowego jest szczególnym czasem do podsumowań i robienia postanowień. Przyglądamy się sobie, swojemu życiu, ciesząc się z osiągnięć, ale i dostrzegając wiele rzeczy, które wymagają zmiany, naprawy. Pomocą mogą być słowa Jana Pawła II wygłoszone przed laty w czasie Adwentu, Bożego Narodzenia i na progu nowego roku.

dziękczynienie

„Składamy Ci nasze uroczyste dziękczynienie za niezliczone dobrodziejstwa, którymi obdarzyłeś nas w ciągu tego roku”.
Nieszpory na zakończenie roku, 31 XII 2003

Czy potrafię dziękować? Najpierw Panu Bogu. Jak wygląda moja modlitwa, czy nie jest tak, że przedstawiam Bogu listę moich życzeń i próśb, a zapominam podziękować za to, co już mam? Czy pamiętam też o wdzięczności wobec najbliższych?

Pomyślę dziś o wielu dobrych zdarzeniach, które mnie spotkały w mijającym roku. Może o zdrowiu, które poprawiło się po chorobie, może o bliskich, którzy są ze mną każdego dnia, o domu, który jest dla mnie schronieniem, o pracy, która zapewnia mi utrzymanie. I za to wszystko podziękuję w modlitwie. Będę dziękować także każdego dnia wszystkim tym, którzy są obok mnie i czynią tak wiele dobra nawet drobnymi gestami. Dzięki moim słowom poczują się potrzebni i dowartościowani. Dobro zostanie dostrzeżone.

pokój i przebaczenie

„Z betlejemskiej groty płynie dziś naglące wezwanie, by świat nie ulegał podejrzliwości, nieufności, zniechęceniu, nawet jeśli tragiczne zjawisko terroryzmu potęguje niepewność i lęk. Wierzący wszystkich religii i ludzie dobrej woli są wezwani do budowania pokoju przez odrzucanie jakiejkolwiek formy nietolerancji i dyskryminacji (...)”.
Urbi et Orbi, 25 XII 2002

„«Przebacz, a zaznasz pokoju». Dobrze wiem, że trudno jest przebaczać, czasami wydaje się to wręcz niemożliwe, jednak jest to jedyna droga; wszelka zemsta bowiem i wszelka przemoc rodzi kolejne zemsty i nową przemoc”.
Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański, 1 I 1997

Czy wprowadzam pokój? Czy starałem się o pokój wśród najbliższych w domu, w pracy? Czy choć raz wspomogłem organizacje, które opiekują się regionami ogarniętymi wojną? Czy myślę: To przecież daleko stąd, niech ktoś inny pomoże? Czy szukałem odwetu za moje krzywdy?

Dużo pytań. Może nie od razu uda mi się wszystko naprawić. Dowiem się, gdzie mogę zostawić datek, np. na pomoc dzieciom na Bliskim Wschodzie. Postaram się w złości nie rozmawiać z najbliższymi, problem rozwiążemy, jak opadną emocje. Nie będę z góry zakładać, że ktoś chce dla mnie źle. Może czasem coś przemilczę, może właśnie wtedy, gdy będą mi się cisnęły na usta zbyt mocne słowa. Nie będę odpowiadać złem na zło.

szacunek dla życia

„Bóg wzbudza w człowieku puls własnego życia, stwarza go na swój obraz i podobieństwo. To Boże tchnienie jest źródłem szczególnej godności ludzkiej istoty, jej nieugaszonej tęsknoty za nieskończonością. Właśnie do tego momentu niezgłębionej tajemnicy, w którym rozpoczyna się ludzkie życie na ziemi, powracamy dzisiaj myślą, kontemplując Syna Bożego (...)”.
Urbi et Orbi, 25 XII 2000

Czy szanuję życie od jego początków? Czy szanuję samego siebie, swoje zdrowie? Czy dostrzegam Boga w ludziach ubogich, bezdomnych, starszych, gorzej wykształconych?

Może czeka mnie zmiana perspektywy. To naprawdę niesamowite, jak inaczej postrzega się ludzi, pamiętając o tym, że Pan Bóg jest także w nich. Czasem potrzebna jest pomoc, a czasem wystarczy tylko dobre słowo, które może wiele zdziałać. Będę pamiętać także o sobie. Nie zaniedbam swojego zdrowia, mam przecież dla kogo żyć. Postaram się nie zarywać nocy, siedząc przy komputerze i nie jeść byle czego. Moje ciało jest darem od Boga, muszę szanować ten dar.

dzielenie się radością

„Tym większa stanie się radość tych świąt, im bardziej będziemy umieli dzielić się nią nie tylko w rodzinie i z przyjaciółmi, ale także z tymi, którzy oczekują od nas konkretnego dowodu pamięci”.
Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański, 24 XII 2000

Czy pamiętałem o rodzicach, przyjaciołach, cierpiących, ubogich? Czy dzieliłem się z nimi radością? Czy poświęcałem czas dla innych? Czy przebywałem z nimi, a nie tylko wspólnie oglądaliśmy telewizję?

Znajdę czas, by odwiedzić rodziców, dziadków. Porozmawiam z nimi, zapytam o zdrowie, zainteresuję się ich problemami. Będę częściej pisać maile do przyjaciela, który wyjechał za granicę i może czuje się tam samotny. Do domów moich bliskich przyniosę radość, podzielę się Dobrą Nowiną i nawet małymi dobrymi wiadomościami. Dostrzegę potrzebujących i pomogę w miarę swoich możliwości.

pokora

„Maryja, doskonała Matka, pomaga nam zrozumieć kluczowe słowa, w których zawiera się tajemnica narodzin Jej Boskiego Syna: pokora, milczenie, zdumienie, radość. Przede wszystkim wzywa nas do pokory, aby Bóg mógł znaleźć miejsce w naszym sercu wolnym od pychy i zarozumiałości”.
Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański, 21 XII 2003

Czy nie wywyższałem się? Czy byłem zazdrosny? A może starałem się ubiorem i rzeczami pokazać innym, że jestem lepszy? Czy nie wykorzystywałem swojej pozycji, stanowiska do tego, by kogoś poniżyć?

Zapytam się szczerze samego siebie – czy naprawdę jest dla mnie ważne to, żeby wszyscy mnie podziwiali. Przestanę opowiadać o moich sukcesach koledze, któremu się nie wiedzie. Zrezygnuję z kupna najnowszego telefonu i najdroższych spodni – właściwie wcale nie są mi potrzebne, chciałem tylko pokazać, że mnie na nie stać. Cierpliwie wytłumaczę sąsiadce, jak obsługiwać komputer i nie będę wyśmiewać się z tego, że mój znajomy kiepsko mówi po angielsku.