Dr Szulc twierdzi, że: "Bardzo często odkrycie przyczyny, powodującej, że małżeństwo ma problem niepłodności, jest niwelowane". Na pewno nie stało się tak w przypadku naszego małżeństwa ! Trudno o bogatszą diagnostykę, którą dysponujemy - kilkadziesiąt wyników badań hormonalnych, endokrynologicznych i genetycznych. Ostateczne wnioski: brak przyczyn niepłodności żeńskiej, natomiast wyraźny problem po stronie męskiej – zaburzona spermatogeneza, tylko 3 % prawidłowych plemników z 6 mln wszystkich, uboczny skutek leczenia astmy w dzieciństwie. Zgłosiliśmy się do naprotechnologa: rozłożył bezradnie ręce. Naturalnie, nie było tu czego leczyć – upośledzenie spermatogenezy przez leki to proces nieodwracalny. I nie oczekiwaliśmy, że ktoś to wyleczy ! Ale nie zamierzaliśmy się poddać. Spróbowaliśmy inseminacji. W ostatniej chwili procedurę odwołano, z powodu niedostatecznej ilości nasienia. Podjęliśmy zatem niełatwą decyzję o próbach in vitro – stało się to realne dzięki programowi ministerialnemu. Dwie z nich nie były udane ; łącznie kilkanaście wyhodowanych zarodków przetrwała ani transferu, ani do etapu zamrażania. Została trzecia próba – i teraz oczekuję narodzin naszego Synka ! Podano mi 2 zarodki, trzeci miał być zamrożony. Przetrwał TYLKO JEDEN , ten z transferu. Żadna ludzka ręka nie unicestwiła tamte zarodki, to sama natura je wyeliminowała !
Nie rozważaliśmy adopcji, może czysto hipotetycznie. Dla mnie takie dziecko zawsze byłoby ZAMIAST własnego, nie umiałabym kochać je miłością bezwarunkową. Prędzej czy później odczułoby to na pewno i byłoby nieszczęśliwe. Mąż był wobec adopcji jeszcze bardziej sceptyczny. Wierzył !! Bardziej nawet niż ja sama. To, że zaszłam w ciążę, uważamy za Boski Cud. Czy ktoś będzie nas na siłę przekonywał, iż za zaistnieniem tego Życia stoją siły ciemności ?? ! Skoro Bóg pozwala na to, że rodzą się dzieci z in vitro, skoro pozwolił człowiekowi czynić takie cuda, skutecznie walczyć z epidemią niepłodności, to dlaczego upierać się , że nie jest to jednak część Boskiego Planu ???