Sanktuarium blisko nieba

W miasteczku Corps niepozorna tabliczka i napis: „La Salette– sanktuarium Matki Bożej, 15 km”. Stąd jeszcze kilka zabudowań i praktycznie już tylko góry oraz droga wijąca się po alpejskich zboczach. Widoki za oknami autokaru czy samochodu budzą zdumienie niezależnie od pory roku. Wraz ze zmieniającą się wysokością odsłaniają się kolejne górskie szczyty, wśród nich najbardziej majestatyczny – Obiou o wysokości 2800 metrów n.p.m. Jesteśmy w Alpach francuskich. Pięknie jest tutaj przez cały rok, bo każda pora roku wnosi coś nowego w otoczenie sanktuarium. Oczywiście wiosna na tej wysokości pojawia się znacznie później i gdy na nizinach w czerwcu trwa już lato i jest gorąco, tutaj, zwłaszcza wieczorem, wyczuwa się chłodne górskie powietrze.

Wyprawie towarzyszy nieodparte wrażenie, że wstępuje się na górę świętą, miejsce mistyczne, gdzie można odkryć szczególną bliskość Boga. Po kilkunastu ostrych zakrętach zza wzgórz wychylają się dwie wieże bazyliki i zabudowania klasztoru.

Przesłanie „Pięknej Pani”

Było to w sobotę 19 września 1846 roku. Dwoje dzieci: Melania Calvat (15 lat) i Maksymilian Giraud (11 lat) wypasało krowy wysoko w górach. Nagle, idąc śladem zwierząt, dzieci ujrzały siedzącą kobiecą postać w niezwykle jasnej poświacie. Jak opowiedziała później dziewczynka, „wyglądało to tak, jakby słońce spadło”. Kobieta miała twarz zakrytą dłońmi i łokcie oparte na kolanach. Płakała. Na jej piersiach widniał krzyż z Jezusem Chrystusem i z zawieszonymi na nim narzędziami męki: młotkiem i obcęgami. Właśnie z tego krzyża promieniowała niezwykła jasność, która otaczała Maryję. Po chwili Kobieta wstała i przemówiła do dzieci najpierw po francusku, potem w lokalnym dialekcie.

Opowieści dzieci cechował realizm, ale nie brakowało w nich też sformułowań wręcz poetyckich. Dziwiło to tym bardziej, że dzieci były niewykształcone i nigdy nie chodziły na lekcje religii. Były prostymi pastuszkami na wzgórzach Gargas. Skąd więc w ich głowach pojawił się opis „Pięknej Pani”, jak ją określały, która im się ukazała, oraz „korony z róż i brylantowych gwiazd” i krzyża, który nosiła na piersi, z symbolami męki Pańskiej? – dziwili się członkowie komisji kościelnej sprawdzającej prawdziwość objawień. Wreszcie, jak dzieci mogły zrozumieć treść orędzia, które Matka Boża skierowała do ludzi, opłakując ich grzechy, przewinienia, odejście od Boga? Na miejscu objawienia (ok. 1750 metrów n.p.m.) wytrysnęło źródło. Płynie ono od dnia objawienia bez przerwy aż do dnia dzisiejszego.

Sanktuarium maryjne

La Saletteszybko zyskało uznanie w całym świecie chrześcijańskim. W miejscu objawienia, nieopodal źródełka, ustawiono trzy figury z brązu: Madonny i dwojga dzieci. Wkrótce powstało tu czternaście stacji drogi krzyżowej i górująca nad okolicą bazylika z dwiema charakterystycznymi wieżami. Przy sanktuarium założone zostało zgromadzenie zakonne księży saletynów, którzy opiekują się tym miejscem i służą pielgrzymom.

A pielgrzymi przyjeżdżają do sanktuarium przez cały rok. Najliczniej oczywiście w miesiącach letnich. Przybywają tutaj pielgrzymki zorganizowane – autokarowe i rowerowe (m.in. z Polski) – oraz pielgrzymi indywidualni. Wielu z nich planuje wizytę w La Salette niejako po drodze, jadąc do Lourdes, Ars albo Fatimy. Są i tacy, zwłaszcza turyści indywidualni, którzy jadąc samochodem na rodzinny wypoczynek do Francji, Hiszpanii czy Portugalii, postanawiają odwiedzić sanktuarium. Chcą się tu pomodlić, wsłuchać w treść orędzia maryjnego, zaczerpnąć wody z cudownego źródełka.