„Tęczowa” szkoła

Jednym słowem, zdaniem Kochanowskiego, dopuszczenie podręcznika pod red. Teresy Król to skandal, a jeśli ktokolwiek miałby się z niego uczyć, to autorzy powinni zmienić jego tytuł na... „wychowanie do życia w rodzinie heteronormatywnej”.

Heteronormatywny, zideologizowany i homofobiczny jest także według niego podręcznik „Wychowanie do życia w rodzinie” Felicji Kalinowskiej. Kochanowski pisze: „Nikt, kto reprezentuje obiektywny stan wiedzy w przedmiotowym zakresie, nie uważa homoseksualizmu za chorobę i umieszczenie cytowanego zdania na początku rozdziału o homoseksualności ma charakter homofobicznej mowy nienawiści”. A jakie to zdanie? „Niektóre osoby uważają, że homoseksualizm jest chorobą”.

Jan Kochanowski nie wypowiedział się pozytywnie o żadnym podręczniku do WDŻ. Wszystkie do poprawki. Bo autorzy nie wzięli pod uwagę uczuć dzieci, które rosną w „niestandardowych” rodzinach (określenie Kochanowskiego). Co poczują, gdy pani w szkole powie im, że ich rodzina nie jest „zdrowa”?

Ale nie rozpowszechniajmy już więcej mowy nienawiści. Zostawmy na koniec, do przemyślenia, wolne od mowy nienawiści pytanie Jacka Kochanowskiego: „Czy przedmiot >wychowanie do życia w rodzinie< ma służyć przygotowaniu dzieci i młodzieży do życia w realnych warunkach współczesnych form życia rodzinnego, czy też służyć ma zaklinaniu rzeczywistości, ignorowaniu przemian i tępej, nachalnej reprodukcji modelu konserwatywnego?”.

Ciąg dalszy nastąpi

Opracowanie, z którego wynika, że polskie podręczniki promują tępą i nachalną (czyli konserwatywną) wizję świata, „Pracownia Różnorodności” dedykuje sejmowej Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, kierownictwie MEN, rzeczoznawcom opiniującym podręczniki dla MEN, Pełnomocniczce Rządu ds. Równego Traktowania, Rzeczniczce Praw Obywatelskich i wydawcom podręczników. W rozdziale „Wnioskie i rekomendacje” stowarzyszenie zaleca, aby poszerzyć krąg podmiotów, które mogą wpływać na wprowadzenie lub wycofanie szkolnego podręcznika. Można się domyślać, że skoro zaopiniowało już 51 tytułów, chętnie zajmie się pozostałymi.

Czy garstka zdeterminowanych aktywistów LGBTQ może przewrócić do góry nogami polską szkołę?

* LGBT (z ang. Lesbians, Gays, Bisexuals, Transgenders) – skrótowiec odnoszący się do lesbijek, gejów, osób biseksualnych oraz osób transgenderycznych. Czasem do skrótowca dodaje się jeszcze Q (LGBTQ), które pochodzi od słowa „queer” i oznacza wszystkie osoby nieheteroseksualne.

To jest zamach

Lektura omówionych raportów: Fundacji Mamy i Taty oraz „Pracowni Różnorodności” prowadzi do prostych i konkretnych wniosków: lobby homoseksualne wie, czego chce. Wie także, co zrobić, aby to osiągnąć. W swoich działaniach jest konsekwentne, wyrachowane i cyniczne.

Sposób działania ruchu LGBTQ na naszych oczach zmienił swój charakter. Strategia małych kroków zamieniła się w strategię walki i zastraszanie. Już nie wystarcza im to, że nie przeszkadzają. Dostali palec, wezmą całą rękę. Mają grono polityków, spory kawałek medialnego tortu i odsetek opinii publicznej, którą uwiedli mrzonkami o „tolerancji” i „akceptacji”. By ich plan odniósł sukces, potrzebują jeszcze szkoły, która pod ich dyktando będzie indoktrynować nasze dzieci.

Dlatego organizują – profesjonalnie, urzędowo – zamach na podręczniki do wychowania do życia w rodzinie, biologii i WOS-u. Pseudonaukowo, bo ich opinie rozmijają się z tym, co mówi nauka. Poza tym łamią prawo, bo dążą do ograniczenia konstytucyjnego prawa rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnym światopoglądem.

Słowa „zamach” używam świadomie. 12 lutego 2013 roku dziennikarka Alina Petrowa-Wasilewicz opublikowała w serwisie www.e-kai.pl artykuł pt. „Zamach na podręczniki”, w którym skrytykowała raport „Szkoła milczenia” i pokazała, że jest on częścią „czegoś większego”, czyli przemyślanej strategii działaczy LGBTQ. Nie spodobało się to Stowarzyszeniu Na Rzecz Lesbijek, Gejów, Osób Biseksualnych, Osób Transpłcioych Oraz Osób Queer „Pracownia Różnorodności”. Owa organizacja zarzuciła Petrowej-Wasilewicz, że jej wnioski są „nieprawdziwe i zostały zmyślone”. Po czym 22 lutego br. skierowała skargę do Rady Etyki Mediów. Do dziś, tj. 8 kwietnia, REM nie upubliczniła na stronie internetowej swojego stanowiska w tej sprawie. Nie odpowiedziała także na moje pytanie, czy opinia jest już gotowa.

Musimy mieć świadomość, że atak na podręczniki nie jest przypadkowym działaniem fanów LGBTQ, którzy skrzyknęli się na paradzie równości i wymyślili, że może na przykład zajrzą, co tam słychać w szkolnych książeczkach. Majstrowanie w edukacji jest elementem spójnej, przemyślanej strategii. Na poziomie studiów wyższych ma się całkiem dobrze. Na uczelniach (publicznych) odbywają się wykłady poświęcone problematyce LGBTQ, a w stolicy działa Uczelniana Organizacja Studencka Uniwersytetu Warszawskiego „Queer UW”, gdzie „gwarantem odpowiedniego poziomu naukowego” (tak sądzą studenci) jest dr hab. Jacek Kochanowski, współautor „Szkoły milczenia”. Do szkół podstawowych, na szczęście, nie wdarły się jeszcze w takim stopniu nowe prądy myślowe.

Jednak to nie jest sprawa, nad którą można przejść do porządku dziennego. Bo co będzie dalej? Likwidacja szkół katolickich? „Lustracja” dyrektorów szkół – ten jest za bardzo na prawo, więc dla świętego spokoju pozbawimy go funkcji? „Lustracja” kandydatów na nauczycieli – ten jest OK, ale tego nie przyjmiemy na studia, bo śpiewa w scholi parafialnej, więc na pewno będzie ideologicznie nie po naszej myśli?

Jeśli lobby homoseksualne zabierze nam szkołę, to... co nam zostanie?:

Magdalena Guziak-Nowak – dziennikarka, specjalistka ds. komunikacji społecznej; publikuje m.in. w „Przewodniku Katolickim”, jest redaktorem naczelnym „Trybów. Katolickiego miesięcznika studenckiego”