Zachować nadzieję i ufność

Czy może nam Ekscelencja wyjawić, jaki był cel ostatniej wizyty Księdza Arcybiskupa w Rzymie? Podobno był to wyjazd niezaplanowany?...

Wyjazd był rzeczywiście nieplanowany. Od lat jestem członkiem Watykańskiej Kongregacji ds. Biskupów. Spotkania tego gremium odbywają się często i moja obecność na każdym z nich nie jest możliwa. Bywają jednak sytuacje, że poczucie obowiązku każe przedstawić przełożonym nasze niepokoje, nasz punkt widzenia sprawy bez wpływania na ich decyzje.

Miałem okazję rozmawiać z Ojcem Świętym i podziękować mu za jego troskę o Kościół w Polsce. Spotkałem się też z Kardynałem Sekretarzem Stanu, z Kardynałem Prefektem Kongregacji Biskupów, rozmawiałem z Arcybiskupem Sekretarzem Kongregacji ds. Duchowieństwa. Spotkałem się z przebywającymi w Rzymie księżmi z diecezji przemyskiej, a także z Papieskiego Instytutu Polskiego, aby posłuchać również ich głosów w sprawach dotyczących Kościoła. Z Rzymu wróciłem bogatszy o doświadczenia i przemyślenia innych, które niekiedy korygują moje rozeznanie sytuacji, ale w zasadniczych punktach je potwierdzają.

Jestem głęboko przekonany, że z całej tej dyskusji, która w ostatnich latach (a nie tylko miesiącach) toczy się na temat Kościoła i duchowieństwa, wyłania się troska o to, jaki ma być Kościół w Polsce. Bliski ludowi, Kościół prostej, żywej i stale pogłębianej wiary, Kościół pokornej służby grzesznym i powstającym z grzechów (spowiadającym się) ludziom, Kościół zaangażowany na co dzień w pomoc biednym, zagubionym i cierpiącym (także z racji niesprawiedliwości)? Czy Kościół elit wyłonionych ze wspólnot i żyjących w kontakcie z nimi, lub może Kościół elit zaangażowany w politykę raz jednej, raz innej partii, bliski takiej, a nie innej gazecie, stacji telewizyjnej czy grupie politycznej?

Reformować (a raczej uświęcać) Kościół mają prawo tylko ci, którzy w nim żyją i chcą w nim pozostać, ba, którzy pozostaną w nim mimo wszystko, bo wierzą i odczuwają żywotną bliskość w nim Chrystusa zjednoczonego z nawróconymi grzesznikami, pragnącymi być świętymi.

Wydaje mi się, że dzisiejsi „reformatorzy” Kościoła w Polsce budują obraz fałszywego Kościoła i fałszywego świata, aby potem go reformować, oceniać, wspierać lub zwalczać, na miarę własnych idei, pomysłów lub ustaleń. A świat i człowiek był i jest taki, jaki jest, i trzeba pokornej cierpliwości w dotarciu do prawdy o świecie, o sytuacji i o konkretnym człowieku w konkretnych warunkach. Dopiero potem można wyrażać opinię o rozeznanych ludziach i budować pozytywny program pracy.

Rozmawiał ks. Zbigniew Suchy