Nie taki język obcy?

Jak Polska długa i szeroka, Polacy uczestniczą w kursach językowych, zajęciach organizowanych w kraju i za granicą, prowadzonych przez language schools, szkoleniach w firmach, uczęszczają na lekcje prywatne, a także korzystają z możliwości, jakie daje m.in. internet. To istny owczy pęd.

Dzieci w przedszkolu uczą się angielskiego, uczniowie wkuwają języki obce na potęgę, wielu dorosłych rodaków zrywa się bladym świtem, by zdążyć na lekcje jeszcze przed pracą, prowadzi konwersacje w domu czy wśród znajomych w języku, który aktualnie sobie przyswaja, by tylko móc pochwalić się znajomością kolejnych zapamiętanych słówek czy podczas wakacji wyjeżdża za granicę, tłumacząc, że względy turystyczne stanowią jedynie dodatek do... nabytych podczas roku umiejętności lingwistycznych.

Ale rzeczywista znajomość języka obcego w naszym kraju mówi sama za siebie. Deklaracje Polaków o znajomości języka obcego, zwłaszcza angielskiego, bywają niekiedy mocno na wyrost. Wystarczy przypomnieć sobie niejedną dziennikarską prowokację przeprowadzoną wśród prominentnych polityków czy wysokich stopniami wojskowych...

Można mieć jednak nadzieję, że to przeszłość. Izolacja naszego kraju przez dziesięciolecia, aż do 1989 r., nie sprzyjała nauce języków, a w zasadzie nastawiona była wyłącznie na zgłębianie tajników języka naszych sąsiadów zza wschodniej granicy, języki zachodnie wykładane w szkołach ponadpodstawowych były traktowane po macoszemu. Dzisiaj to nie tylko szlachetne hobby, rodzaj rozrywki intelektualnej, ale konieczność, zawodowe „być albo nie być”, jedna z najważniejszych przepustek do zawodowej kariery, ale i do globalnego świata, to po prostu norma.

Moda na język obcy

Jak wynika z badań przeprowadzonych w 2006 r. przez CBOS, 45 proc. dorosłych Polaków deklarowało, że zna język obcy przynajmniej w stopniu komunikatywnym. Spośród nich 31 proc. zna jeden język, 12 proc. włada dwoma, a 2 proc. trzema i więcej (CBOS, 2006). Wśród osób po szkole średniej język obcy zna 56 proc. badanych, 34 proc. z wykształceniem zasadniczym zawodowym i 28 proc. z podstawowym (CBOS, 2006).

Z całą pewnością uczenie się i w konsekwencji znajomość języka obcego to domena ludzi młodych (do 35 r.ż.). Język potrzebny jest im przede wszystkim w obsłudze komputera, do zdobywania wiedzy, podjęcia pracy za granicą, poszerzania horyzontów, pielęgnowania hobby czy po prostu do utrzymywania kontaktów ze znajomymi z zagranicy. Polak za granicą coraz rzadziej jest nic nierozumiejącym intruzem, przybyszem z prowincji, przeciwnie – w Europie czuje się całkiem swobodnie.

W zasadzie trudno jest dzisiaj wymienić choćby jedną gałąź gospodarki, zawód czy profesję, w której umiejętność posługiwania się językiem obcym byłaby zbędna. Wprost przeciwnie, co najmniej 85 proc. ogłoszeń o pracę zawiera wymóg biegłej znajomości angielskiego w mowie i piśmie. Wiele firm przeprowadza też własne, wewnętrzne egzaminy z języka obcego, zanim przyjmie kogoś do pracy. Coraz częściej zwraca się też uwagę na znajomość języka technicznego czy biznesowego. Język obcy jest bowiem kluczowym narzędziem w komunikacji z zagranicznymi oddziałami firmy, strategicznymi klientami, podczas współpracy nad międzynarodowymi projektami.