Kapłańska troska o jedność chrześcijan

– Czy zdaniem Księdza, słuszne jest twierdzenie, że życie protestantów jest łatwiejsze (mają mniej wymagań), a katolicy umierają spokojniej (mają większą pewność zbawienia)?

– Prawdą jest, że protestanci mają mniej wymogów, dotyczących na przykład uczestnictwa we Mszy św. i sakramentu spowiedzi, jednakże nie mogę powiedzieć, że ich życie jest łatwiejsze. Protestanci polegają bardziej na Biblii niż na Tradycji Kościoła i w swoim życiu nie akcentują tak wyraźnie prawd wiary ani zasad moralnych. Katolicy, opierając się bardziej na sakramentach, posiadają mocniejsze podstawy dla swojej wiary i jej zrozumienia. Nauka katolicka daje też mocniejsze poradnictwo moralne.

– Po latach przeżytych w Kościele katolickim, co chciałby Ksiądz powiedzieć tym, z którymi był związany w Kościele anglikańskim?

– Chciałbym w tym miejscu wspomnieć konwertytę kard. Johna Henry’ego Newmana (1801-90), który interpretując treści wiary wyznania anglikańskiego, pragnął iść wciąż w kierunku dogmatów rzymskich. Cieszył się wyjątkowym autorytetem. Został beatyfikowany w 2010 r. przez Benedykta XVI. Zanim przeszedł na katolicyzm był księdzem anglikańskim. Próbował z wielkim uporem spełnić oczekiwania Kościoła anglikańskiego, aby mógł się stać częścią jednego, świętego, katolickiego i apostolskiego Kościoła. Nie udało mu się to. Chciałbym usilnie namawiać wyznawców Kościoła anglikańskiego do spojrzenia wstecz, do czasów sprzed reformacji, do ich korzeni katolickich i traktowania bardziej serio zjednoczenia. Wydaje mi się, że Kościół anglikański nie tylko wyświęcając kobiety na kapłanów, ale również wyświęcając je na biskupów, szkodzi jedności, o którą modlił się Chrystus przed swoją męką i śmiercią. Również zezwalanie na wyświęcanie homoseksualistów na biskupów w USA przyczynia się w dużym stopniu do rozłamu we wspólnocie Kościoła na całym świecie. Tolerowanie aborcji i innych moralnie nagannych zachowań i postaw dotyczących ludzkiego życia niesie ze sobą  ryzyko moralnego relatywizmu, który podważa radykalizm nauczania Chrystusa.

– Dziękuję za rozmowę i kapłańskie świadectwo poniesionego trudu na rzecz wypełnienia Chrystusowego pragnienia jedności, aby nastała jedna owczarnia i jeden Pasterz.

Stolica Apostolska podtrzymuje gotowość stworzenia w Kościele katolickim odrębnych autonomicznych struktur dla anglikanów, którzy zechcą zmienić wyznanie. Byli anglikanie będą mogli tworzyć w Kościele specjalne diecezje nieograniczone ścisłymi granicami terytorialnymi, a ich biskupi będą podlegać bezpośrednio papieżowi. Już w 1980 r. Kongregacja Nauki Wiary zezwoliła, aby wspólnoty anglikańskie wstępujące do Kościoła katolickiego jako całość zachowały pewne elementy swego dziedzictwa, w tym sposób sprawowania Eucharystii. Sprawy osób indywidualnych traktowane są w myśl Dekretu o ekumenizmie II Soboru Watykańskiego jako ich osobiste pojednanie i nawiązanie pełnej więzi z Kościołem katolickim. Równocześnie wyrażano zgodę na udzielenie święceń kapłańskich duchownym anglikańskim, którzy podjęli decyzję o wstąpieniu do Kościoła katolickiego. Dotyczy to także mężczyzn żonatych. Praktycznie duchowny anglikański składa katolickie wyznanie wiary, następnie otrzymuje sakrament bierzmowania i podejmuje przygotowania do przyjęcia sakramentu kapłaństwa. Po zdaniu właściwych egzaminów oraz za pozwoleniem Stolicy Apostolskiej otrzymuje najpierw święcenia diakonatu, a następnie prezbiteratu. Księża przechodzący na katolicyzm będą wyświęcani ponownie. Mężczyźni żonaci uzyskają dyspensę od obowiązku celibatu, a w przypadku owdowienia, po przyjęciu święceń kapłańskich muszą zachować celibat i nie mogą powtórnie się żenić. W przypadku samotnych składane jest przyrzeczenie bezżenności. Watykan zastrzega jednak, że żonaci biskupi anglikańscy nie będą mogli pełnić posługi biskupiej w Kościele katolickim. Zazwyczaj księża żonaci swą posługę pełnią jedynie w niedzielę, a w ciągu tygodnia pracują zawodowo na utrzymanie rodziny. Dotyczy to zwłaszcza Wielkiej Brytanii, gdzie jest około 200 byłych księży anglikańskich, którzy w ostatnich kilkudziesięciu latach przeszli do Kościoła katolickiego. (Ks. P. M.)