Zima mrozi, nie dowozi, w zaspach tkwi...

– Nie mam prądu od dziewięciu dni – udaje mi się wreszcie dodzwonić do przyjaciół, o los których niepokoimy się kilka dni. – Ratuje nas kominek, biwakujemy przy nim całą rodziną – opowiada pan domu. – Na piętrze jest 9 stopni. Dzieciaki siedzą w najcieplejszych swetrach, czapkach i rękawiczkach. Uruchomiliśmy starą kuchenkę na gaz, więc jest na czym ugotować, ale przez chwilę baliśmy się, że i jedzenia zabraknie. Jak porządnie sypnęło, drogi stały się nieprzejezdne. Wiejski sklepik ma niewiele jedzenia. Kasy fiskalne nie działają. Kończą nam się świeczki. Dzisiaj przez wieś przejechała odśnieżarka, więc jadę do Częstochowy po zakupy…

Telefon za trzy godziny: – Nie czekajcie. Nie udało mi się wyjechać nawet ze wsi…

– Mamy gazowy piec, ale bez energii nie ruszy. Nie działają pompy, więc brak wody. Wodę do picia kupujemy w sklepie, a do mycia, do spraw gospodarczych topimy śnieg. Jest brudny, więc cedzimy go przez tetrowe pieluchy. Obmycie się w takim zimnie i ciemnościach to nie lada zadanie – opowiada pani Zofia ze wsi pod Żarkami. – A co robić, jak po 16 robi się ciemno? Siedzimy w jednym pokoju, najlepiej pod kołdrą, i rozmawiamy. Nagadamy się teraz więcej niż przez całe życie. Dzieci się nudzą. Oczy je bolą od czytania czy pisania przy świeczkach. Nie wiem, jak dawniej sobie radzono. Chyba ludzie twardsi byli… a może to sprawa przyzwyczajenia?

– Zaczęło się coś dziać dopiero od wczoraj, jak przyjechała do wsi telewizja – pani Zofia z Czatachowej nie kryje goryczy. – Przedtem przez dwa tygodnie, z wyjątkiem gminy, pies z kulawą nogą do nas nie zajrzał. A teraz proszę – 12 chłopa stawia nowe słupy pod kable. Samochodów się najechało. Tylko na drodze do leśniczówki

7 takich słupów połamało. A w drugim końcu wsi nie lepiej. Wcześniej to nawet telefonów od nas nie odbierali w Myszkowie. Jednak wieś – kogo to obchodzi...

Jak dobrze mieć sąsiada*

Ciało bezdomnego mężczyzny znajdują rankiem ludzie w podczęstochowskim Olsztynie. Jego towarzyszkę udaje się uratować. Oboje spali w kontenerach. Ale to na szczęście jednostkowy przypadek. Nie zanotowano innych śmiertelnych. Ludzie z odciętych od cywilizacji wiosek żartują, że brak prądu jednoczy jak nic.

– U sąsiadki jest ciepło, bo ma węglowe piece, więc siedzą u niej nasze dzieci. Boże, broń nas przed grypami, katarami czy zapaleniem płuc. Przecież my wszyscy zmarznięci chodzimy…

U mnie jak w psiarni, ale za to kuchnia gazowa, na butlę znaczy, to się jedzenie dla wszystkich gotuje. W niedzielę zaprosiliśmy na obiad tych, co wiadomo, że tydzień niczego ciepłego w ustach nie mieli…

– Mieszkam w regionie zawierciańskim, a pracuję w Częstochowie. Codziennie dojeżdżam kawał drogi. Ludzie z mojej firmy sami zaproponowali mi pomoc. Zapraszają do domów na nocleg, na obiady. Ktoś przyniósł mi termos… Miło mnie tym zaskoczyli, nie spodziewałam się takiej reakcji. Dzięki temu nie muszę codziennie przemierzać „drogi przez mękę” do mojej zamarzniętej, pozbawionej prądu i wody wsi… – opowiada Monika.

– Co mamy zrobić? Musimy wytrzymać bez prądu, ale potem wystawimy rachunek politykom z regionu, którzy jakoś nie okazywali specjalnego zainteresowania naszym losem. Prawda jest taka, że zostaliśmy sami – opowiada pani Jadwiga. – Odcięci od świata, chociaż ta zima wcale do srogich nie należy – ile to było? Minus 6 stopni... Poradziliśmy sobie sami, bo trudne sytuacje jednoczą Polaków. Ale też dostaliśmy wszyscy nauczkę. Uwierzyć trudno, ale najbardziej w skórę dostali zamożni ludzie. Ci z kuchniami indukcyjnymi, skomputeryzowanymi piecami c.o. Obronili się ci, co w chałupce mieli piecyk na węgiel czy drzewo i starą studnię na podwórku...

– Oj, wielu ludzi by pozamarzało, gdyby nie zapukali do nich sąsiedzi – mówi pani Zofia. – Starzy nawet z chałupy bali się wychodzić na tę ślizgawicę. A chorzy czy niepełnosprawni? Trzeba było ich nakarmić, drzewa do pieca nanieść... Normalnie, zachować się jak człowiek. A dzisiaj zaniesiemy im świece. Ksiądz Proboszcz załatwił dostawę z Caritas. To dla nas duża wyręka. Tak, tak, świece to w Czatachowej towar pierwszej potrzeby...

W chwili oddawania gazety do druku (22 stycznia) ok. 10 tys. ludzi w powiecie myszkowskim nadal nie ma prądu.