O chrześcijańskiej Europie...

Pan Profesor z uwagą obserwuje zmiany zachodzące w Europie, zwłaszcza w Hiszpanii.

W Hiszpanii społeczeństwo nadal afirmuje Kościół. Trzeba pamiętać, że problem dotyczący Hiszpanii nie leży poza Kościołem, ale jest jego problemem wewnętrznym. Rodzi się tylko pytanie: dlaczego życie ludzi w Hiszpanii nie stało się bardziej ludzkie? Czy myśl Jana Pawła II została przyjęta? Wydaje mi się, że nie. Redukcja do porządku naturalnego to gruntowne sfałszowanie wszelkiego porządku. Gdy się zrozumie porządek naturalny, zrozumie się też porządek nadnaturalny. Przykład? W przeszłości Polska mogła być zagrożona w swojej kulturze, ale ataku jako takiego nie było. O rządzie komunistycznym nie mówiliśmy: Polska, ale Polska żyła w narodzie. Tymczasem dzisiejsza Hiszpania to nie Hiszpania. Dlatego naprawdę jest to kluczowy moment...

Niewątpliwie istotne zadanie ma do spełnienia szkoła, która uczy tożsamości.

Jedną z ważniejszych płaszczyzn jest właśnie płaszczyzna edukacyjna, wychowawcza, obejmująca relację między nauczycielem a uczniem. Chodzi tu właściwie o samą działalność, która się dokonuje, promieniuje i przemienia społeczeństwo. Musimy też zdawać sobie sprawę z istnienia nurtów kultury radykalnie nieludzkich, które chcą zawładnąć sumieniem dziecka i młodego człowieka. Antidotum stanowi miłosierdzie, które można wcielać w życie, a dzięki niemu pewne cnoty, tak bardzo potrzebne dzisiejszemu człowiekowi, np. miłość, prawdziwy szacunek, cierpliwość. Pozwolą one dziecku czy młodemu rozwinąć cały jego potencjał, który zawsze jest potencjałem osoby ludzkiej, otwartej na prawdę, dobro, piękno i na ludzi – poczynając od najbardziej bliskich (wspólnota rodzinna czy wychowawcza).

Hiszpania to ciągle jedno z bardziej katolickich państw świata. Hiszpanie tak licznie pielgrzymowali do Jana Pawła II, słuchali jego nauczania...

Sobór Watykański II zaproponował przejście od życia wiarą do... wzbogacenia się wiarą. To miało ogromny wpływ na wiarę w Hiszpanii. Większość dzisiejszych polityków Hiszpanii kształciło się w w szkołach katolickich. Coś zatem musiało się stać, skoro odwołują się oni dzisiaj tylko do wolności człowieka, usuwając wszelkie odniesienia do Chrystusa, do Boga. To politycy –praktykujący katolicy tuż przed pierwszym przyjazdem Jana Pawła II do Hiszpanii (1982) starali się, by uchwalono rozwód w tym kraju. W Hiszpanii mówi się obecnie o małżeństwie jako o instytucji, a nie o sakramencie. Małżeństwo kanoniczne nie cieszy się szacunkiem. Odzwierciedla to argumentacja rządu dotycząca rozwodu: nikt nie podaje żadnej przyczyny, gdy się żeni czy wychodzi za mąż, czemu zatem ma podawać przyczynę rozwodu?