Choć polskie społeczeństwo ludzi starszych nie ma w dostatecznym stopniu rozbudzonych i utrwalonych potrzeb aktywnego spędzania czasu wolnego, to jednak obserwuje się tendencję zwiększenia udziału dziadków w aktywnym spędzaniu czasu wolnego rodziny. Wychowawca, styczeń 2008
We wspólnych zabawach z dziećmi dziadkowie są doskonałymi partnerami zarówno od strony psychicznej, jak i ruchowej, choć nie zastąpią równie potrzebnej zabawy z rówieśnikami. W kontaktach z wnukami babcia czy dziadek dają nie tylko swój czas, ale i zainteresowanie, a także uczuciowe zaangażowanie: miłość, cierpliwość, życzliwość i rozwagę oraz odpowiedzialność za zdrowie i bezpieczeństwo. Cechy osobowe dziadków oraz ilość czasu, którym mogą dysponować, sprawiają, że właśnie w obszarze czasu wolnego i wychowania do rekreacji fizycznej rola seniorów jest szczególnie duża. Ich cierpliwość, spokojna refleksja nad zachowaniem dziecka, pewien dystans do owego zachowania, których to cech często brakuje zapracowanym, znerwicowanym i przemęczonym rodzicom, pozwala seniorom potencjalnie uniknąć błędów wychowawczych. Owa pomoc dziadków jest tym ważniejsza, iż może niwelować pewne braki opieki rodzicielskiej. Z badań A. Bieli (2003), dotyczących opinii na temat roli babci i dziadka w życiu młodzieży licealnej, wyraźnie wynika, iż młodzi ludzie pozytywnie postrzegają swoje kontakty z dziadkami. Choć bronią swojej indywidualności, to jednak poszukują korzeni, jawnie okazywanych uczuć i kogoś, kto by się o nich troszczył. Na skutek coraz szybszego tempa życia, wymagającego od rodziców dużego zaangażowania się w sprawy pozarodzinne, niedostatków finansowych, a co za tym idzie sytuacji stresowych, powstaje wyraźna luka emocjonalna między rodzicami i dziećmi, boleśnie odczuwana przez młodzież. W tej sytuacji rolą babci i dziadka jest wypełnienie tej luki poprzez dawanie wsparcia wnukom, poświęcania im czasu, uwagi i zainteresowania bez „patrzenia na zegarek”. Jedna z badanych osób ujęła to w zdaniu: „Gdy widzę babcię, to czuję się bezpiecznie”. Dziadkowie są konserwatywni, ale ich zachowania są przewidywalne, są jednym z niewielu niezmiennych elementów w życiu wnuków.
Dziadkowie odgrywają istotną rolę w nauce tolerancji. Istnienie więzi międzypokoleniowej, mimo różnicy wieku, różnych sposobów bycia, obyczajów, sposobów spędzania czasu, czy słownictwa wymaga kompromisu, umiejętności komunikacji, sztuki wzajemnego słuchania, akceptacji – mimo inności. Oprócz dobrego jedzenia oraz podarowanych pieniędzy młodzież lubi, gdy babcia/dziadek po prostu – jak przyznaje – „jest ze mną”, „żartuje”, „rozumie mnie”. Młodzi zaskakująco często piszą, że cenią sobie rozmowę z dziadkami, ponieważ opowiadają oni „swoje dzieje”. Oznacza to, że pełnią oni ważną funkcję w przekazywaniu tradycji.
Wysportowani dziadkowie często sami nauczają dzieci pewnych umiejętności sportowych, np. jazdy na rowerze, na nartach, na łyżwach bądź ułatwiają swoim wnukom dostęp lub dojazd do klubów rekreacyjno-sportowych na zajęcia specjalistyczne, np. pływanie, gimnastyka, tańce, itp. Warto podkreślić, iż dziadkowie bardzo często obdarowują swoich wnuków sprzętem sportowym, co świadczy o rozumieniu potrzeby aktywności ruchowej swoich pociech.
Spędzając wolny czas z wnukami, dzielą się doświadczeniami, przeżyciami, wskazują na wartości zarówno odczuwane (chciane, godne pożądania, zinternalizowane, stymulujące), jak i uznawane (rozumiane, cenione i atrakcyjne, związane z aspiracjami) artykułują niespełnione marzenia, eksponują to, co uważają za najcenniejsze w życiu każdego człowieka i godne dalszego międzypokoleniowego przekazu.
Dziadkowie, pozbawieni wielu ról społecznych, przywilejów i źródeł satysfakcji wnoszą jednocześnie w życie wnuków wiele nowych cech, jak: obiektywizm w postrzeganiu rzeczywistości, rozważny osąd, analityczna refleksyjność oraz emocjonalne zaangażowanie w sprawy innych.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
O św. Stanisławie Kostce rozmawiają jezuiccy nowicjusze z Gdyni: Marcin, Szymon, Jakub i Mateusz
O kryzysie Kościoła mówi się dziś bardzo wiele, choć nie jest to w jego historii sytuacja nowa.