Religia już tam jest

Harcerzy nie brakuje podczas uroczystości Triduum Paschalnego. Harcerskie warty stają przy Grobie Pańskim. Harcerze wychodzą na ulice swoich miejscowości, prowadząc drogi krzyżowe.
Wychowanie religijne to także pogłębiona wiedza religijna. Wychodząc z założenia, że ważną rolę spełnia tutaj drużynowy, instruktor, wychowawca, uzupełnia się tę wiedzę w Kręgu Biblijnym, seminariach poświęconych katolickiej nauce społecznej.

Formacyjną rolę spełnia Harcerska Odznaka Maryjna, Krajoznawcza Odznaka Jana Pawła II i książeczka dobrych uczynków. Działania te są niezwykle wartościowe wychowawczo. W „Książeczce Dobrych Uczynków” harcerz i harcerka dzień po dniu, miesiąc po miesiącu kolorem czerwonym zaznacza swoje dobre uczynki, a kolorem czarnym dni bez uczynku dla innych. To „najcenniejszy dokument (...) intymnych zmagań” harcerza.

Służba Bogu – droga do prawdy

Zastanawiając się, czym jest służba Bogu w harcerstwie, trzeba wspomnieć o wychowawczej „szarej strefie”, gdzie wartości traktowane są z przymrużeniem oka, ośmieszane, gdzie często doświadczamy swoistej dwulicowości, gdzie religijność jest pozorowaniem wiary. Harcerstwo powinno skorygować program w kierunku ujęcia służby Bogu także jako drogi do prawdy i jako służby rodzinie realizowanej w otoczeniu rzeczywistych wartości.

Oto kilka zadań sprzyjających tworzeniu wewnętrznego i zewnętrznego ładu moralnego:
– utrwalanie w świadomości harcerek i harcerzy systemu wartości chrześcijańskich poprzez wzorzec wychowawczy;
– kształtowanie postawy rozumnego posłuszeństwa wynikającego z autorytetu Mistrza wobec Ucznia;
– kształtowanie charakterów ludzi, których „całe życie” nasycone będzie treściami Prawa harcerskiego.
Służba Bogu jawi się jako sens życia człowieka. Staje się potwierdzeniem jego wartości i warunkuje jego szczęście.