Alkoholizm chorobą rodzinną

Dysfunkcjonalność rodziny

Wielu autorów podkreśla wpływ środowiska rodzinnego na nieprawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny dziecka. Dysfunkcjonalność rodziny może być efektem nadużywania alkoholu przez jednego lub obojga rodziców. Nadużywanie alkoholu przez rodziców wywiera ogólnie ujemny wpływ na rozwój psychofizyczny dziecka i powoduje zaburzenia w zachowaniu, najczęściej obserwowane w sytuacji szkolnej.

Dzieci takie często są agresywne, wykazują trudności dydaktyczne. Najbardziej niekorzystna sytuacja jest wtedy, gdy obydwoje rodzice nadużywają alkoholu, albowiem dziecko nie znajduje w nikim oparcia ani obrony. Rodzice nadużywający alkoholu prowadzą dziecko do deprawacji uczuciowej, zaburzeń neurotycznych oraz obniżenia jego zdolności intelektualnych.

Alkoholizm prowadzi do samozniszczenia osób uzależnionych i nadmiernie pijących dezintegracji jej rodziny i szkód występujących u członków rodziny alkoholowej(zaburzenia zdrowia zaburzenia wzajemnych relacji, stres, ubóstwo).

Alkoholizm bardzo często jest przyczyną rozpadu rodziny a także dzieci w tych rodzinach bardzo często w późniejszym życiu nadużywają alkoholu.

Główną i podstawową przyczyna dysfunkcjonalności rodziny jest nadużywanie przez rodziców alkoholu. Od jakiegoś czasu alkoholizm nazywa się chorobą rodzinną. Oznacza to że konsekwencje pijaństwa jednej osoby dotykają wszystkich członków rodziny. Każda osoba ma swój czynny udział w podtrzymywaniu destrukcyjnych stosunków w tej rodzinie wynikających bezpośrednio z alkoholizmu jednej z osób.

Termin ”rodzina alkoholowa” odnosi się do rodziny w której alkohol stanowi zasadę organizującą członków rodziny rozwijają się identyczne zaburzenia behawioralne i poznawcze jak i u alkoholika. Życie ich podporządkowane jest alkoholowi jako zasadzie organizującej a jednocześnie wszyscy temu zaprzeczają.

Na atmosferę w domu alkoholika składają się: chaos, brak koncentracji niejasne role, niemożność przewidywania, powtarzają się spory, przemoc w rodzinie (S. Brown, 1992, s. 264-266).
W rodzinie z problemem alkoholowym obszarem martwym są uczucia i przeżycia związane z alkoholem a nawet sam fakt picia czy upijania się.

Wstyd i lęk karze kłamać lepiej powiedzieć że tata źle się czuje niż po prostu że się upił. Atmosfera w domu alkoholika przypomina ciszę przed burzą.

Rodzina alkoholika martwi się co będzie gdy alkoholik przyjdzie pijany lecz nie rozmawiają o tym. Członkowie rodziny alkoholika zamykają się przed innymi. Rodzina izoluje się, panują w niej atmosfera wstydu, napięcia oraz strachu. Główną cechą alkoholika jest zaprzeczanie oraz napięcia i strachu. Większość rodzin żyje z poczuciem ważnej tajemnicy którą jest alkoholizm (S. Brown, 1992, s. 261).
Głównym celem rodziny jest za wszelką cenę dochowanie tej tajemnicy.