Współczesna Ewa

Należy z całą mocą podkreślić, iż niemałą rolę odgrywają tu czasopisma kobiece, które żerują wręcz na kobiecej naiwności. Z analizy dokonanej na podstawie rocznika jednego z takich czasopism wyłania się obraz kobiety, która w nowym roku musi koniecznie zacząć uczyć się obcego języka, już od wczesnej wiosny przejść na dietę, by mogła oszołomić wszystkich swoją sylwetką latem, jesienią ma zająć się remontem w swoim mieszkaniu, zaś zimą przygotować perfekcyjne święta, a wszystko, to dla „jej dobra”.

Bo to zła kobieta była

Współczesny świat prędzej zaakceptuje kobietę pełniącą wysokie stanowisko aniżeli jej agresywne czy władcze zachowanie. O mężczyźnie, który twardo i bezwzględnie egzekwuje swoje prawa, czy też wyraża swoje poglądy mówi się, że ma charakter, natomiast gdy kobieta postępuje w podobny sposób uważa się, że jest zwyczajnie nieszczęśliwa. Przyzwyczailiśmy się bowiem do wizerunku kobiety łagodnej, która nie podejmuje dialogu, na wszystko się godzi i niczemu się nie sprzeciwia. Dlatego też wiele z nas decyduje się na pójście na niekorzystny dla siebie kompromis. Kobiety, choć powszechnie uznawane za bardziej skore do rozmowy, jak nikt potrafią milczeć, o tym, co je najbardziej boli, stąd gdy sytuacja wydaje się nie do zniesienia, wybuchają ze zdwojoną siłą.

Z pewnością o warunkach życia współczesnej kobiety marzyła jej babka czy prababka. W wielu dziedzinach stała się ona partnerką dla mężczyzny. Wciąż jednak ma poczucie czy nieraz obowiązek spełniania oczekiwań wszystkich wokoło oprócz własnych. Nie chodzi tu o błędnie rozumiany feminizm czy też o namawianie do osiągania własnych celów „po trupach”, ale o prawo do podejmowania decyzji, własnych decyzji.