Rok po ingresie

Chcę aby warszawiacy pod tą figurą o 15.00, w Godzinie Miłosierdzia, zrobili to, co się dzieje w Łagiewnikach: aby głosili miłosierdzie Boże, wypraszali je i uczyli się je czynić. Jest to potrzebne, bo choć w każdej warszawskiej parafii jest nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, to w Święto Miłosierdzia chcemy zebrać się razem. Takie nabożeństwa, jak to, czy choćby wielkopiątkowa Droga Krzyżowa, na które przychodzi parę tysięcy ludzi, aby się modlić, uważam za świadectwo wiary – znak Kościoła pielgrzymującego. To dzisiaj niesłychanie ważna sprawa.

W związku z budową Świątyni Opatrzności Bożej organizuje Ksiądz Arcybiskup w pierwszą niedzielę czerwca Dzień Dziękczynienia – również za pontyfikat Jana Pawła II. Skąd taka data i czy nie obawia się Ksiądz Arcybiskup, że będzie to coś rodzaju trzeciego dnia papieskiego w ciągu roku?

Na Dzień Dziękczynienia wybraliśmy czerwiec, ponieważ wtedy najczęściej odbywały się pielgrzymki papieskie, choćby sławna pielgrzymka z roku 1979. A też 4 czerwca 1989 r. nastała wolność. Akcent papieski będzie w tym dniu tylko jednym z akcentów. Będzie to przede wszystkim dziękczynienie za całe 200 lat naszej historii, a nawet chcemy sięgać jeszcze dalej. To ma być dziękczynienie za wszystkie drogi do wolności, które w projekcie świątyni zawarł mój poprzednik Ksiądz Prymas.

Chcemy tego dnia zwrócić uwagę na słowo: „dziękuję”. Bo kto nie umie dziękować, uważa, że jemu się wszystko należy. Ma postawę roszczeniową. To samo dotyczy społeczeństwa. Im mniej mamy wdzięczności, choćby za dar odzyskanej wolności, tym bardziej roszczeniowi jesteśmy wobec państwa. To słowo „dziękuję” chcemy skierować do Opatrzności Bożej. Chcemy Panu Bogu podziękować w tym miejscu za to, że żyjemy w wolnej Polsce.