Zatrzymać światową rewolucję seksualną

O osłabianiu roli rodziny

To właśnie w obowiązującej od lat edukacji seksualnej, zapoczątkowanej rewolucją seksualną w 1968 r., postulującą oderwanie seksualności od życia małżeńskiego, publicystka dostrzega działania mające wpływ na niszczenie tradycyjnej rodziny. Przekonuje, że skutków tej rewolucji społeczeństwo Europy nadal doświadcza, chociaż sobie tego nie uświadamia. Aborcja, eutanazja oraz rozbite rodziny są wynikiem tamtych wydarzeń i zmian. – Podobnie jak w czasach komunistycznych rodzina jest konsekwentnie niszczona, a jej pozycja w społeczeństwie osłabiana – twierdzi Kuby. – Młode matki namawia się do podejmowania pracy zawodowej, wmawia się im, że mają prawo do realizacji życiowych planów, ambicji, równocześnie przekonuje się je, że ich dzieci potrzebują profesjonalnej opieki, którą zapewnią im… żłobki. Efekty widać – już dziś jedna trzecia naszej młodzieży cierpi na różnego rodzaju zaburzenia, na choroby psychiczne, co wynika z faktu pozostawienia ich samym sobie.

Publicystka przekonuje, że na takim podejściu do rodziny, do macierzyństwa, cierpią dzieci, matki i wreszcie całe społeczeństwo. – Problemem współczesnych kobiet nie jest to, że nie otrzymują 50 proc. miejsc w parlamencie, tylko to, że utrudnia się im bycie matkami, m.in. przez ograniczanie funduszy na urlopy macierzyńskie, na pomoc rodzinom wielodzietnym – mówi Gabriele Kuby.

O rewolucji genderowej

Wśród świadomych działań zagrażających rodzinie, pomniejszających jej wartość, dużą rolę odgrywa ruch gender. Jak wyjaśnia autorka książki „Rewolucja genderowa. Nowa ideologia seksualności”, samo pojęcie „gender” wprowadzono w 1995 r. w Pekinie podczas Światowej Konferencji w sprawie Kobiet ONZ. Wyraz oznacza płeć kulturową, która, według „specjalistów od tematu”, jest niezależna od płci biologicznej. – Tkwimy w światowej rewolucji seksualnej, która przymierza się do tego, żeby zupełnie zniszczyć chrześcijaństwo – ostrzega Kuby. – W myśl ideologii genderowej, człowiek ma całkowitą wolność przy wyborze płci: hetero-, homo-, bi- albo transseksualnej. To wszystko ma być równorzędne i równoważne. Kiedy jednak staramy się to rozróżnić, rozgraniczyć, zauważymy, że jedne z nich idą w kierunku życia, przekazywania go, a inne nie, to w tym momencie zyskujemy miano homofobów.

Publicystka twierdzi, że w realizację polityki genderowej zaangażowane są ONZ i UE, które przekazują na ten cel pokaźne fundusze. Przykładem działań ruchów gender są również próby zmian językowych, np. postuluje się, żeby nie używać słowa „mama”, bo ono zawiera „seksistowski stereotyp”, czyni się też starania, aby zakazać używania wyrazów: „mama”, „tata”, bo to dyskryminuje homoseksualnych rodziców adopcyjnych. Kuby dodaje, że teorie genderowe są wykładane na wszystkich niemieckich uniwersytetach.

Warto nadmienić, że tę problematykę próbuje się również upowszechniać w Polsce. Teorie genderowe  są już wykładane na niektórych polskich uczelniach!

O sposobach obrony

Niemiecka publicystka przekonuje, że należy się bronić i podpowiada: – Po pierwsze, trzeba uporządkować osobiste życie. Z tego będzie wynikać siła i jasne spojrzenie na te sprawy. Ponadto działać na poziomie politycznym i domagać się, żeby konstytucja danego państwa poprzez odpowiednie zapisy chroniła tradycyjną rodzinę. Co prawda, Europejski Trybunał Stanu w ostatnim czasie potwierdził, że nie ma żadnego innego małżeństwa jak tylko związek mężczyzny i kobiety, jednak zazwyczaj instytucje decydujące o prawach człowieka idą w kierunku homoideologii, która mówi, że można zrównać małżeństwo ze związkiem osób tej samej płci.

Moja rozmówczyni zwraca uwagę na Węgry i ich nową konstytucję, w której znalazł się odpowiedni zapis dotyczący małżeństwa. Podkreśla również postawę Litwy, która także ma w konstytucji wyraźne zdefiniowanie rodzin. – Jesteśmy narażeni na masowy, intensywny nacisk instytucji europejskich, które chcą zniszczyć podstawowe wartości chrześcijańskie – przestrzega Kuby. Podczas pobytu w Krakowie niemiecka publicystka wyjaśniała, że przyjechała do naszego kraju, aby ostrzegać przed zniszczeniem podstaw chrześcijańskich wartości, przed relatywizmem moralnym. Bardzo ceni sobie naukę bł. Jana Pawła II, na którą powołuje się w swojej publicystyce. Dziękuje również za dar Ojca Świętego Benedykta XVI. Szczególnie cieszy ją grupa niemieckiej młodzieży, która nazwała się pokoleniem Benedykta XVI. – W tej grupie działa moja córka – mówi z dumą Gabriele Kuby. – Oni kształcą się również w tym kierunku, aby zabierać głos w mediach i wyrażać zdanie zgodne z nauką Kościoła i Ewangelii. W swoich wypowiedziach są bardzo stanowczy i nie boją się mówić prawd niewygodnych dla naszego społeczeństwa.

O działaniu

Czytając książki i artykuły Gabriele Kuby, jak również rozmawiając z nią, byłam pod wrażeniem jej pewności, zdecydowania oraz bezkompromisowości, której nam, Polakom – wierzącym i praktykującym katolikom – czasem brakuje. – Nawróceni, konwertyci mają za sobą długą drogę poszukiwań – wyjaśnia swą postawę pisarka. – To jest związane z ofiarami, które ponieśli, szukając Prawdy. Dla mnie to była największa rewolucja w życiu. Straciłam wielu przyjaciół, zostałam odrzucona przez rodzinę, musiałam zmienić pracę… Jeśli jednak ktoś tak długo szukał i wreszcie znalazł, to stara się prężnie działać. Tu można się powołać na przykład kard. Newmana i wielu innych konwertytów, którzy są jakby solą tego Kościoła. Oni dokładnie wiedzą, czego wcześniej nie mieli, i co po odnalezieniu swojego miejsca w Kościele zyskali.