Chrześcijanie pod sąd

„Kto się do Mnie przyzna...”

Polska nie jest jedynym ani pierwszym krajem, w którym odbywają się tego typu procesy. Sale sądowe wielu krajów na świecie są dziś miejscem składania świadectwa przez obrońców życia i rodziny. To właśnie przepowiedział Pan Jezus, gdy mówił: „Podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa... A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich”.

Tak obecnie dzieje się w społeczeństwach, które porzuciły swoją chrześcijańską kulturę. Opowiedzenie się za cywilizacją życia i za prawdą o człowieku jest bowiem opowiedzeniem się za Chrystusem, za Bogiem-Stwórcą, przeciw szatańskim planom zniszczenia stworzenia, realizowanym z wielkim rozmachem i skutecznością również rękami wielu nieświadomych ludzi. Wszelkie zamachy na życie i rodzinę, a także walka z prawidłowo rozumianą rolą płci – są tak naprawdę walką z Bogiem. Są one przejawem bezbożności i jej propagandą.

Morderstwo w szpitalu

Jednymi z pierwszych ludzi w Polsce, którym wytoczono „proces światopoglądowy”, byli działacze Fundacji Pro – Prawo do życia. Stawali oni nieraz przed sądem z powodu swojej walki o respektowanie prawa do życia nienarodzonych dzieci. Fundacja od 2005 r. organizuje w całym kraju słynne wystawy antyaborcyjne Wybierz życie, które przedstawiają zdjęcia ciał dzieci zabitych przed urodzeniem. Są one zestawione m.in. ze zdjęciami ofiar wojen i czystek etnicznych. Plakaty wystawy przypominają też, że propagatorem aborcji w Polsce był Hitler. Wytykają obłudę społeczeństwu, które broni życia zwierząt, ale niszczy życie człowieka, albo jedne dzieci nienarodzone leczy, a drugie zabija.

Mariusz Dzierżawski, który przewodzi Fundacji, mówi: „Wystawa Wybierz życie ukazuje prawdę o aborcji bez retuszu i jest mocnym argumentem przeciw zabijaniu dzieci w łonach ich matek. Każdy uczciwy człowiek, który zobaczy nasze plakaty, musi przyznać, że tzw. przerywanie ciąży to bestialstwo. Dlatego nie dziwimy się, że nasze działania budzą sprzeciw aborcjonistów. Starają się oni różnymi sposobami nie dopuścić do organizowania wystawy w kolejnych miastach, ale jak na razie nie udało im się nas powstrzymać”.

Procesy wytaczane organizatorom wystawy nie dotyczą bezpośrednio ich poglądów na aborcję. Zarzuca się im natomiast „wywoływanie zgorszenia”, „prezentowanie treści nieprzyzwoitych”, które rzekomo są szkodliwe dla małych dzieci. Opinie psychologów nie potwierdzają tego ostatniego zarzutu, bo dzieci nie zdają sobie sprawy z całej sytuacji. To dorośli czują się źle, gdy są konfrontowani z prawdą o aborcji, ale to akurat jest zdrowa reakcja. Fundacja Pro nie robi niczego złego, wręcz przeciwnie, działa w ważnym interesie społecznym. Przed sądami powinni raczej stawać sprawcy regularnych dewastacji wystawy Wybierz życie, którzy jednak ukrywają się, bo doskonale wiedzą, że łamią prawo.

Słowem kruszą i budują

Z zabijaniem dzieci nienarodzonych walczą też niektórzy dziennikarze i bywa, że muszą się przy tym gęsto tłumaczyć przed wymiarem sprawiedliwości. W 2008 r. ruszył proces z powództwa Alicji Tysiąc przeciw ks. Markowi Gancarczykowi, redaktorowi naczelnemu „Gościa Niedzielnego”. Alicja Tysiąc stała się szerzej znana opinii publicznej po tym, jak w 2003 r. pozwała Polskę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Trzy lata wcześniej spodziewała się dziecka i chciała je pozbawić życia, argumentując przy tym, że istnieje poważne zagrożenie dla jej zdrowia – chodziło o jej pogarszający się wzrok. Lekarze specjaliści orzekli jednak, że nie ma związku między tą chorobą a ciążą i zalecali jedynie poród przez cesarskie cięcie.

Pani Tysiąc ostatecznie urodziła dziewczynkę, ale była przekonana, że zostały naruszone jej prawa i postanowiła walczyć o zadośćuczynienie w Strasburgu. Zostało ono jej przyznane w 2007 r. – otrzymała 25 tys. euro. Całą sprawę opisywał „Gość Niedzielny” w szeregu artykułów i wywiadów. Stało się to podstawą wniesienia przez ich bohaterkę aktu oskarżenia przeciw ks. Gancarczykowi. Utrzymywała ona, że naruszono jej prywatność (mimo że sama wielokrotnie wypowiadała się w mediach) oraz cześć m.in. przez stwierdzenie, że nie chciała swojego dziecka i przez porównanie jej do zbrodniarzy hitlerowskich, chociaż redaktorzy „Gościa” zaprzeczali, że takie porównanie miało miejsce.

Sąd przyznał rację oskarżycielom, że takie porównanie wystąpiło. Zarzucił też katolickim redaktorom nierzetelność i „mowę nienawiści”. Czytając uzasadnienie wyroku, zastanawiać musi przede wszystkim jedna rzecz. Otóż w uzasadnieniu tym sędzia stwierdziła, że kwestia początku istnienia istoty ludzkiej „wymyka się ocenom naukowym i wszelkim obiektywnym odniesieniom”(!). Można to spokojnie uznać za kpinę z rozumu, bo taka wypowiedź wywołuje po prostu szok. Ale po chwili namysłu przychodzi inna refleksja: skoro taki jest stan świadomości wielu ludzi, i to wykształconych, to znaczy, że obrońcom życia jeszcze nieraz przyjdzie cierpieć niezrozumienie i odrzucenie. To jest cena walki o prawdziwy postęp ludzkości, który dokonuje się niezwykle mozolnie. Jako aktywni zwolennicy cywilizacji życia będziemy wielokrotnie znakiem sprzeciwu dla świata.