Pierwszy krok ku lepszemu

KS. IRENEUSZ SKUBIŚ: – Pani Dyrektor to człowiek legenda, gdy chodzi o sprawy związane z umiejscowieniem Telewizji Trwam na multipleksie cyfrowym...

LIDIA KOCHANOWICZ: – To była ogromna troska i trzy lata ciężkiej walki o to, byśmy mogli wejść na multipleks. Ale najważniejsze, że ta walka zakończyła się sukcesem – z 14 na 15 lutego 2014 o północy Mszą św. przed Cudownym Obrazem Matki Bożej na Jasnej Górze rozpoczęliśmy nadawanie na cyfrowym multipleksie.

– Zrobiła Pani bardzo wiele na drodze do tego celu. Oczywiście,  o. dyrektor Tadeusz Rydzyk i ojcowie redempotoryści, ale też rzesza ludzi podjęli wielką pracę zwieńczoną sukcesem.

– Każdy z nas miał wyznaczone zadanie, ale wszystkim nam przyświecał jeden cel: żebyśmy mogli wejść na MUX 1. Mnie przypadł m.in. los zapoznawania się z całym materiałem w momencie, kiedy Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nie przyznała nam koncesji w pierwszym postępowaniu. W ciągu jednego miesiąca przeczytałam 6,5 tys. stron wniosków wszystkich firm, które starały się wtedy o miejsce na multipleksie. Trzeba było też dostrzec wszystkie nieprawidłowości, które potem w materiale syntetycznym pokazaliśmy w komisjach sejmowych, w komisjach senackich oraz w naszych mediach, a które ukazywały obraz polskiej rzeczywistości i tego, że tak naprawdę rynek medialny w Polsce miał zostać zabetonowany do końca, czyli że żadne inne media poza tymi, które są związane z rządzącymi, z pewnym salonem mediowym w Polsce, nie powinny wejść na MUX 1. Wtedy w tym materiale zobaczyłam, że zostaliśmy bardzo skrzywdzeni – nie chodzi tylko o Fundację, ale o nas jako katolików – nie otrzymując tego miejsca. Nie dlatego, że nie byliśmy przygotowani, że nie mieliśmy środków finansowych i doświadczenia, ale dlatego, że stanowiliśmy pewną małą stację telewizyjną, która tak naprawdę była i jest niezależna od tych, którzy dzisiaj są na rynku medialnym.

– To osobliwe zjawisko socjologiczne, ale i polityczne, że ogromną większość społeczeństwa próbuje się zepchnąć do kąta i uczynić z niego niemą masę. Pani wgłębia się w tę tematykę i rozeznaje rzeczywistość.

– Powiem prawdę: w momencie kiedy o. dyrektor Tadeusz Rydzyk podjął decyzję, że będziemy się starać o wejście na cyfrowy multipleks, nie zdawałam sobie sprawy – i myślę, że nie tylko ja – co to znaczy być na multipleksie. Uważałam, że poprzez satelitę docieramy do wielu milionów Polaków w Polsce, w Europie i na świecie i jest to zupełnie wystarczające. Dopiero fakt nieprzyznania nam koncesji w pierwszym postępowaniu koncesyjnym uświadomił mi, jak bardzo jest to ważne, uświadomił to także wielu milionom Polaków. Trzeba przypomnieć, że na MUX 1, MUX 2 i MUX 3 były już firmy, które nie musiały startować w konkursie, ale otrzymały miejsca po prostu z rozdania politycznego, poprzez stosowną ustawę. Jako społeczeństwo nie byliśmy jednak informowani, jakie to jest dobro i co się z tym wiąże. Powszechnie nie wiedzieliśmy, że w 2006 r. była jakaś Genewa, gdzie przydzielono i rozdano poszczególne częstotliwości. Dzisiaj wiemy, że nadawanie poprzez multipleks oznacza możliwość dotarcia do każdego Polaka, do każdej rodziny w Polsce. To jest bardzo ważne, bo w czasie kryzysu gospodarczego, kiedy społeczeństwo ubożeje, wielu Polaków nie ma innej możliwości oglądania telewizji jak tylko poprzez ogólnodostępny multipleks. Teraz będziemy mogli dotrzeć do ponad 23 proc. ludzi więcej.

Dlatego ważne jest pokazanie rzeczywistości odmawiania nam koncesji, sytuacji, w jaki sposób uznaniowo administracyjnie oceniano wnioski i komu ją przyznano. Pamiętajmy, że miejsce na multipleksie znowu otrzymały firmy, które są związane z Polsatem i z TVN-em. To wszystko pokazało nam, do czego rządzący tymi mediami dążyli.

Fundacji się udało, ale niewątpliwie dzięki ogromnemu wsparciu wszystkich katolików oraz ludzi, którzy zrozumieli tę sytuację i wspierali nas swoimi podpisami i pismami do KRRiT, a potem marszami, które odbyły się w Polsce, w Europie i na świecie. Cenne jest też to, że cała sytuacja, która zaistniała podczas postępowania koncesyjnego, obudziła świadomość społeczeństwa obywatelskiego, jakim są Polacy.

– Walka Telewizji Trwam o miejsce na multipleksie siłą rzeczy miała wymiar polityczny, dała narodowi możliwość dążenia do pewnych rozwiązań demokratycznych.

– Niezależnie od tego, czy na sprawę przyznania miejsca na multipleksie patrzymy od strony rządzących Polską, czy od strony tych, którzy rozdysponowywali rynek mediów – sprawa ma na pewno w dużym stopniu wymiar polityczny. Ale jest tu również ogromny wymiar społeczny, ponieważ tok pracy koncesyjnej i to, co się działo w ostatnich trzech latach w Polsce, obudziło świadomość Polaków, co jest bardzo ważne.

– Trzeba powiedzieć, że jest tu również wymiar moralny, bo to sprawa rozdzielania pewnych dóbr. A zatem – to chyba nie było uczciwe...

– Jeżeli chodzi o etykę i moralność tych, którzy decydowali o rozdzieleniu koncesji, nie było to na pewno ani etyczne, ani moralne. Bo KRRiT zasłaniała się tzw. uznaniowością administracyjną, czyli z góry wiedziano, kto ma koncesję otrzymać, i niezależnie od tego, w jakiej był sytuacji ekonomicznej lub jakie miał doświadczenie, tę koncesję otrzymał.