Generał zakonu nie jest królem

– A jaki, zdaniem Ojca, powinien być generał?

– Genialny i święty (śmiech). Mówiąc poważnie, kiedy rozmawiam o tym ze współbraćmi, pojawiają się pewne różnice zdań. Są jezuici, którzy chcieliby, żeby generał był przede wszystkim dobrym koordynatorem, moderatorem, inspiratorem dialogu wewnątrz zakonu. Inni chcieliby, żeby generał, nie lekceważąc dialogu, nie lękał się rządzić nawet twardą ręką.

W wyborze generała ważna jest także perspektywa geograficzna. Zastanawiamy się, biorąc pod uwagę potrzeby zakonu, z jakiego kontynentu ma pochodzić. I tutaj przeważa opinia, że najlepiej, aby był Europejczykiem z dużym doświadczeniem azjatyckim albo Azjatą z dużym doświadczeniem europejskim.

– Polak nie ma szans?

– Nie.

– U jezuitów władza generała jest dużo większa niż w innych zakonach. Jaka konkretnie?

– Jest to władza absolutna. Oczywiście, mądry generał uważnie słucha głosu doradców, których ma wielu, ale decyzje podejmuje ostatecznie sam. Nad generałem jest tylko papież. Ale pamiętajmy, że przecież generał zakonu to nie król, który robi, co chce. Władza generała ma charakter duchowy. On może coś jakiemuś jezuicie nakazać, ale posłuszeństwo rodzi się z wiary. Generał nie zmusi nikogo do niczego siłą.

– Druga część kongregacji poświęcona będzie sprawom bieżącym. Jakim?

– Kongregacja ma podjąć następujące tematy: misja i tożsamość jezuitów, rządy w zakonie, posłuszeństwo oraz relacja ze świeckimi.

– Misja wydaje się już od dawna nakreślona przez założyciela...

– Tak, ale zmieniają się czasy i pytania o misję wciąż na nowo trzeba stawiać. Tym bardziej, że jezuitów na świecie jest 20 tys. Pracują w różnych miejscach i warunkach, prowadzą różne dzieła. Jak w tym wszystkim zachować jedność, nie niszcząc różnorodności? Czasem spotyka się dwóch jezuitów i są tak diametralnie różni, że z miejsca pojawia się pytanie, co ich łączy.