Młodzi o kapłaństwie

Inne obserwacje o charakterze ogólnym

1. Gdy młodzi mówią o kapłaństwie, to bardzo podkreślają stronę duchową tego powołania, jego nadprzyrodzony charakter oraz formułują w stosunku do księdza oczekiwanie, aby był on osobą wyjątkową.

2. Znaczna grupa gimnazjalistów postrzega sakrament kapłaństwa przez pryzmat wyrzeczenia się małżeństwa. Widzą tylko tę stronę kapłaństwa, stąd takie np. stwierdzenia: „Oby mnie takie nieszczęście nie spotkało”; „Co to za trudne życie”; „To by mnie ograniczało”.

3. Ok. 15% badanych postrzega proboszcza jako „faceta od interesów w parafii”. Ci ankietowani inaczej wyrażają się natomiast o młodych księżach. Piszą na przykład: „Jeśli im stary pozwoli, to mogą coś zrobić”. To pokazuje, jak postrzegają oni relacje między księżmi.

4. Młodzież nie zna i nie stosuje w swoich wypowiedziach na temat kapłaństwa właściwej terminologii. Respondenci piszą na przykład: „Dla mnie ksiądz to ten, który ma Mszę św.” albo: „To ten, co daje sakramenty”. Tylko jedna osoba na pięćset użyła na określenie sprawowania Mszy św. terminu „celebrować”, podczas gdy już w szkole podstawowej uczy się dzieci na katechezie, że Mszę św. się sprawuje, że sakramenty są celebrowane czy udzielane. Młodzież nie zna tych pojęć, stąd używa zastępczo czasowników „dawać”, „brać” czy „mieć”. Przy tym młodzi ludzie są świadomi swoich braków, gdyż odważnie stwierdzają, że nie potrafią opisać i wyjaśnić rzeczywistości kapłaństwa oraz że brakuje im w tym zakresie słów.