Papieski szkaplerz

Nierzadko opiece Matki Bożej z Góry Karmel Sługa Boży zawierzał narody i Kościoły lokalne. Szczególnie dało się to zauważyć w Ameryce Łacińskiej i w Hiszpanii, gdzie nabożeństwo szkaplerzne jest nader żywotne. Odwiedzając Chile w 1987 r., Papież modlił się: „Najświętsza Dziewico z Karmelu! Osłoń swoim szkaplerzem jak tarczą opieki miasta i wsie, łańcuchy gór i morze, mężczyzn i kobiety, młodzież i dzieci, starców i chorych, sieroty i cierpiących, wiernych synów Kościoła i zbłąkane owce”. A mieszkańcom hiszpańskiej Galicji, zgromadzonym w Santiago de Compostela, gdzie pielgrzymował w 1982 r., Jan Paweł II życzył: „Niech wam zatem towarzyszy Matka Boża Szkaplerzna! (...) Niech was Ona prowadzi jak gwiazda, która nigdy nie znika z horyzontu. I niech was Ona zawiedzie w końcu do Boga, ostatecznego Portu, ostatniej Przystani nas wszystkich”. Wreszcie do górali alpejskich z podnóży Adamello, odmawiając z nimi niedzielny „Anioł Pański”, Papież wołał: „Jest jeszcze jedna myśl, którą pragnę się z wami podzielić. (…) Myśl ta wiąże się z Najświętszą Dziewicą z Góry Karmel. (…) Musi być przecież obecna w górach Matka Najświętsza, bo jak nam przypomina św. Łukasz, po poczęciu z Ducha Świętego Bożego Słowa wybrała się Ona z pośpiechem w góry, aby odwiedzić swoją krewną Elżbietę. (…) Dziękuję za to zaproszenie mnie w góry. Mogliśmy oddać cześć Maryi, powiedziałbym Góralce. (…) Módlmy się gorąco za Jej wstawiennictwem o to, by wiodła Ona nas wszystkich pewnym szlakiem na drogach życia, byśmy szczęśliwie doszli do Świętej Góry, którą jest Jezus Chrystus, nasz Pan”.

Niemy świadek każdego uderzenia papieskiego serca

Gdy wieczorem 2 kwietnia 2005 r. cały świat obiegła wiadomość, że nasz ukochany Ojciec Święty Jan Paweł II odszedł do domu Ojca, oczekiwaliśmy na informację, gdzie zostanie on pochowany. Wielu naszych rodaków spodziewało się, że polski Papież spocznie w Polsce – na Wawelu. Byli i tacy, który postulowali, aby na Wawelu spoczęło przynajmniej jego serce. Nie stało się tak. Jan Paweł II, Namiestnik Chrystusa, spoczął tam, gdzie spoczywa św. Piotr i jego następcy, tj. w podziemiach bazyliki watykańskiej, gdzie dziś jego grób jest miejscem rozlicznych pielgrzymek. Ale oto właśnie stamtąd, ze wzgórza watykańskiego, trafiła do nas, trafiła do papieskich rodzinnych Wadowic, trafiła do bardzo bliskiego Papieżowi kościoła karmelitów bosych, bezcenna relikwia, bo trafił tam szkaplerz, który we dnie i w nocy spoczywał na sercu Sługi Bożego, który był niemym świadkiem każdego uderzenia tego serca, pałającego przeogromną miłością Boga i ludzi. Co więcej, trafiła tam ta relikwia, która spoczywając na barkach Ojca Świętego była świadkiem ogromnego ciężaru odpowiedzialności za Kościół i za świat, jaki Sługa Boży Jan Paweł II dźwigał bez ociągania się, bo we wszystkim przylgnął do Chrystusowego krzyża, co tak namacalnie widzieliśmy w Wielki Piątek, na tydzień przed śmiercią Papieża, kiedy to tulił on w swej prywatnej kaplicy krzyż Pana do swojego serca.

Przyjmując więc bezcenną relikwię papieskiego szkaplerza, całując ją ze czcią i umieszczając ją przy ołtarzu Matki Bożej, wadowiccy karmelici bosi zechcieli przyjąć równocześnie wielkie teologiczne przesłanie, które płynie z tego wymownego znaku pobożności maryjnej. Co więcej, pragną oni przesłaniem tym dzielić się ze wszystkimi, którzy noszą szkaplerz święty lub zechcą go przyjąć. Niech ten płaszcz macierzyńskiej opieki Jezusowej Matki zdobi pierś jak najliczniejszych naszych rodaków i niech ich serca biją w rytmie bicia Jej Niepokalanego Serca, w jakim to rytmie biło serce Jana Pawła Wielkiego. Jego zaś samego niechaj Pan jak najszybciej pozwoli nam oglądać w chwale ołtarzy.