Rodzina z problemem alkoholowym

Z kolei J. Bradshaw charakteryzując rodziny dysfunkcjonalne – do których zaliczane są te z problemem alkoholowym – wymienia następujące ich cechy:
1) zaprzeczanie i iluzja – rodziny dysfunkcjonalne zaprzeczają swoim problemom, więc nigdy nie dochodzi do ich rozwiązania;
2) zakorzenienie we wstydzie – rodzice internalizują swój wstyd i działają bezwstydnie w stosunku do swoich dzieci, a dzieci często wstydzą się swojej rodziny;
3) utrwalone, zamrożone i sztywne role;
4) zlepek niewyodrębnionych „ja” poszczególnych członków rodziny – członkowie rodzin dysfunkcjonalnych mają zaplątane granice między sobą;
5) poświęcenie własnych potrzeb dla rodziny – w rodzinie dysfunkcjonalnej prawie zawsze istnieje jakiś poziom złości i agresji, ponieważ indywidualne potrzeby są ciągle odkładane, by umożliwić zaspokojenie potrzeb systemu (dorosły syn nie może pojechać na wycieczkę z narzeczoną podczas świąt, bo matka „umarłaby z tęsknoty”);
6) ugodowość lub konflikty w komunikacji – w rodzinach dysfunkcjonalnych albo rozgrywają się otwarte konflikty, albo istnieje zgoda na to, żeby nie było niezgody – natomiast rzadko dochodzi tam do prawdziwego kontaktu;
7) dominacja wspólnoty nad zróżnicowaniem – w rodzinach dysfunkcjonalnych jednostka istnieje dla rodziny a jej indywidualne różnice poświęcane są dla systemu rodzinnego;
8) nieodwołalne zasady – w rodzinach dysfunkcjonalnych zasady są sztywne i nie zmieniają się, a tymi zasadami są zwykle kontrola, perfekcjonizm i oskarżanie (toksyczna pedagogika);
9) jawne tajemnice – są one częścią kłamstw o kluczowym znaczeniu, każdy je zna i każdy udaje, że o niczym nie wie, to utrzymuje rodzinę w zamrożonym stanie;
10) niezmieniający się, zamknięty system – każdy gra swoją rolę w kontrolowaniu kontrolującego wszystko problemu, ale im bardziej każdy się stara, tym bardziej system pozostaje bez zmian;
11) absolutna i wielkościowa wola – wszyscy członkowie rodziny dysfunkcjonalnej mają „chorą” wolę – kontrola, zaprzeczanie konfliktom i frustracji tworzy sytuację, że każdy chce osiągnąć swoje cele siłą woli, co dale iluzję radzenia sobie z problemem;
12) brak granic – członkowie rodziny dysfunkcjonalnej odrzucają granice własnej osoby dla podtrzymania systemu rodzinnego, lecz odrzucenie granic ego jest równoznaczne z odrzuceniem własnej tożsamości [3].

Dzieci z rodzin z problemem alkoholowym „żyją w atmosferze zagrożenia, kłamstwa, awantur i konfliktów między rodzicami. Z nadmiernym piciem rodziców wiąże się także bardzo często zanikanie więzi uczuciowych w rodzinie, powodujące u dzieci frustrację, poczucie zagrożenia i ogólną nerwowość” [4]. „Dzieci są świadkami kłótni. Widzą, jak rodzice robią krzywdę sobie. Często same doświadczają ich agresji. Doświadczenia te wpływają na ich obraz świata i siebie: świat zapisuje się im jako zagrażający i nieprzewidywalny, najbliższe osoby, które powinny być wsparciem i obrońcami, stają się agresorami, a siebie dziecko widzi jako kogoś bezsilnego” [5].