10 lat wychowania prorodzinnego w polskiej szkole

Zmiana rządzącej ekipy politycznej po wyborach w 2001 roku spowodowała nowe napięcia wokół zadań kształcenia i wychowania młodzieży w dziedzinie ludzkiej płciowości. Minister Edukacji Narodowej i Sportu Krystyna Łybacka zdecydowała o nowelizacji treści programowych.

Znowelizowane rozporządzenie [5] nie wprowadza zasadniczych zmian, jednak wyraźnie uwypukla biologiczno-medyczny i pragmatyczny charakter dostarczanej wiedzy, dystansując się od antropologii personalistycznej.

Cele i zasady realizacji zajęć WdŻwR [6]

Zasadniczym celem „Wychowania do życia w rodzinie” jest stymulowanie rozwoju zdrowej, zintegrowanej osobowości, odpowiedzialnej za urzeczywistnianie stylu życia gwarantującego rozwój. Przekazując wiedzę, kształtując umiejętności i stymulując rozwój osobowości pomagamy młodemu pokoleniu stawać się coraz bardziej człowiekiem. Realizacja tych zadań nie jest prosta, a o jej realizacji w kategoriach jakości i poprawy funkcjonowania rodzin będzie można przekonać się za kilkanaście lat. Możemy już dziś wskazać pewne zasady, których stosowanie powinno wspierać wysiłek edukacyjny.

Zasada 1
Traktowanie zajęć edukacyjnych „Wychowanie do życia w rodzinie” z całą powagą, jakiej domaga się praca z człowiekiem, któremu przysługuje godność, szacunek, wolność, miłość i troska, a jednocześnie potrzeba zrozumienia złożoności człowieka w wymiarze biologicznym, psychicznym, społecznym i duchowym.

Zasada 2
Uczeń jest członkiem rodziny, posiada pewną wiedzę o rodzinie wyniesioną z własnego życia i obserwacji innych. Szkoła nie działa więc w próżni, ale musi uwzględniać przeszłe i aktualne doświadczenia dziecka.

Zasada 3
Wychowanie do życia w rodzinie ma szerszy wymiar, gdyż rodzina jest tym miejscem, w którym dokonuje się transmisja kultury, tożsamości narodowej i rodowej, wartości i norm. Jest to również wychowanie do przeżywania i urzeczywistniania więzi narodowej, społecznej, a nawet ogólnoludzkiej.

Zasada 4
Rodzina wprowadza dzieci w rzeczywistość duchową, religijną, moralną. „Wychowanie do życia w rodzinie” nie może abstrahować od tożsamości religijnej uczniów, od ich rozwoju religijnego, i nie może być zamknięte na oficjalne nauczanie Kościołów.