Wychowanie do życia w rodzinie - ważna dziedzina

Wszystkie te przemiany doprowadziły do powstania w latach pięćdziesiątych XX wieku, w krajach Ameryki i Europy Zachodniej, zjawiska społecznego znanego pod nazwą rewolucja seksualna. Główne jej przejawy odnoszone są do „obniżania się siły i znaczenia więzi międzyludzkich rozwijających się i świadomie kształtowanych na podłożu miłości na rzecz wzajemnego traktowania się mężczyzn i kobiet w kategoriach jedynie obiektów seksualnych, (…) eliminacji miłości romantycznej i oparcia partnerstwa seksualnego na zasadach równości i przyjaźni” [7].

Konsekwencje rewolucji seksualnej wpłynęły na zmianę postaw społecznych dotyczących seksualności, małżeństwa i rodzicielstwa. Są to, z jednej strony, otwartość w myśleniu, mówieniu i działaniu w obszarze seksualności, a z drugiej strony liberalizacja postaw wobec przedmałżeńskiej aktywności płciowej – swoboda seksualna młodzieży, chaos dotyczący związku miłości z zachowaniami seksualnymi, zagubienie integralnego rozumienia płciowości, hedonizm i konsumpcjonizm – uprzedmiotowienie człowieka i ludzkiej seksualności, zakwestionowanie tradycyjnego modelu małżeństwa i rodziny, zwiększający się odsetek osób deklarujących niechęć do zawarcia małżeństwa, upowszechnianie kohabitacji [8], samotne macierzyństwo z wyboru i wzrost dobrowolnej bezdzietności, wzrastająca liczba małżeństw wymuszanych ciążą i urodzeń pozamałżeńskich (obecnie ok. 17%), zdrady małżeńskie, tolerancyjne lub akceptujące postawy wobec rozwodów, znaczny wzrost rozwodów, wielokrotne zawieranie związków małżeńskich, zjawisko wyboru życia w samotności, związki i rodzicielstwo homoseksualne, upowszechnianie przekazów medialnych poruszających problematykę seksualną (aspekt pozytywny: edukacja, doradztwo; aspekt negatywny: przesycenie, demoralizacja dzieci i młodzieży, liberalizacja norm i wartości), wzrost zaburzeń seksualnych, rozwój nowych chorób przenoszonych drogą płciową (m.in. AIDS, WZW, HPV, chlamydioza), upowszechnianie aborcji, rozwój prostytucji, przemysł gadżetów seksualnych, tzw. swingowanie (erotyczne zabawy z udziałem kilku par), dogging (podejmowanie niezobowiązujących kontaktów płciowych z nieznajomymi osobami), upowszechnianie „pigułki gwałtu”, itp.

W kraju, w którym szczególnie mocno realizowano w latach sześćdziesiątych XX wieku założenia tzw. rewolucji seksualnej była Szwecja. Eksperci położyli wówczas nacisk na obalenie wszelkiego tabu, wyzwolenie z przesądów i ograniczeń w dziedzinie seksualności oraz wolne, niczym nieskrępowane życie płciowe, co miało doprowadzić ludzi do pełnego szczęścia. Dzieci i młodzież uczono anatomii i fizjologii układu płciowego mężczyzny i kobiety oraz technik współżycia seksualnego, o którym mówiono w oderwaniu od małżeństwa. Wpajano podstawy antykoncepcji wraz z powszechnym uznaniem pornografii, przy zupełnym odrzuceniu wartości moralnych związanych z aktywnością seksualną.

[7] K. Imieliński, Seksuologia. Warszawa 1989, s. 316.
[8] Mimo masowego upowszechniania się zjawiska, badania światowe zwracają uwagę, że tylko około 10-15% małżeństw zawartych przez osoby uwikłane kiedykolwiek w kohabitację są trwałe i szczęśliwe (za: K. Slany, Alternatywne formy życia małżeńsko–rodzinnego w ponowoczesnym świecie, Kraków 2002). Potwierdzają to badania polskie, z których wynika, że bardziej satysfakcjonujące relacje posiadają małżonkowie w porównaniu do par kohabitujących z tym samym stażem, co badane małżeństwa (I. Janicka, Kohabitacja a małżeństwo w perspektywie psychologicznej, Łódź 2006).