Jamna – miejsce dawania nadziei

Miasto nadziei

Na początku w remont zaangażowanych było kilka osób. Potem coraz więcej. I tak rosło. Z Jamnej narodziła się Lednica, która jest jakby jej młodszą siostrą (druga córka tego duszpasterstwa).

Obecnie na Jamnej jest cała osada ewangelizacyjna: kilkanaście domów. To sam Jan Paweł II powiedział, że na Jamnej ma powstać miasto dla tych, którzy „przekroczą próg nadziei”. Teraz jest tam dwóch zakonników o. Andrzej Chlewicki i o. Andrzej Hołowaty, pomagają siostra Eliza i siostra Klara ze Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego. Funkcję gospodarza pełni Mariusz Czachór. Odbywają się rekolekcje, powstało wreszcie sanktuarium. Często przyjeżdża tam młodzież z Poznania. – Jamna to tygiel wysokiej temperatury i wiary, miejsce, gdzie wszystko się ugotowało – dodaje o. Jan.

Duchowość ośrodka

Jednak na Jamnej nikt nie zapomina, Kto jest Gospodarzem – całe życie ośrodka jest skoncentrowane na Chrystusie. Tak naprawdę On jest tu najważniejszy. On jest miarą i celem wszystkiego. Wszystko zatem do Niego winno prowadzić: modlitwa, praca i odpoczynek. Ośrodek na Jamnej ma być miejscem modlitwy i pojednania, miejscem odnajdywania Boga i przemiany człowieka. Jest też szkołą życia duchowego: wszyscy są zapraszani do odśpiewania jutrzni i nieszporów, a sercem Domu św. Jacka jest wspólna Msza. Jest też sporo czasu na modlitwę indywidualną.

Na Jamnej korzysta się zarówno z efektów życia wspólnotowego, jak i dobrodziejstw płynących z ciszy. Prowadzący ośrodek przywiązują szczególne znaczenie do wieczornych spotkań, przy okazji których mieszkańcy dzielą się swoimi przeżyciami i doświadczeniami. Chcą, by poruszano na nich problemy życia wewnętrznego, wychowania religijnego i stylu życia chrześcijańskiego. Podczas tych spotkań mają rodzić się więzi.

Z drugiej strony, w dominikańskim domu nie nadużywa się słowa: mieszkańcy proszeni są o milczenie przy pracy i w domu oraz o mówienie umiarkowanym głosem. W ogóle nie używa się radia, a milczenie obowiązuje od 22.00 do 6.00. Wszystko to ma służyć przygotowaniu do życia we wspólnocie rodzinnej i kościelnej oraz w społeczeństwie. Przyjeżdżający tam ludzie, czy to indywidualnie, czy grupowo, chcą zbliżyć się do Boga i przemyśleć wartości, którymi pragną kierować się w swoim życiu. Sielską atmosferę ośrodka tworzy też kilka zwierząt: 3 konie, osioł, koza i dwa psy.

Radosny pogrzeb

Jamna to też miejsce wyjątkowe z innego powodu: jedynie w czterech miejscach w Polsce - w Kalwarii Pacławskiej, Zebrzydowskiej, w Borku Starym i właśnie na Jamnej - 15 sierpnia odbywają się szczególnego typu celebracje. – Obchodzimy tam wigilię Zesłania Ducha Świętego oraz uroczysty, Radosny pogrzeb Matki Bożej – opowiada o. Jan i dodaje - Jest to pogrzeb niebędący pogrzebem, a triumfem wniebowzięcia. Uroczystość ta obchodzona jest razem ze starostwem tarnowskim: oni dają grochówkę, jest pokaz gołębi pocztowych i przemawiają tamtejsi kombatanci. Wtedy też oddaje się cześć poległym w czasie obu wojen światowych, bo wokół Jamnej odnaleźć można ponad sto cmentarzy.

– Myślę – dodaje o. Góra - że Wniebowzięcie Matki Bożej jest świetną okazją do tego, by modlić się za tych, którzy poprzedzili nas w drodze do Ojczyzny Niebieskiej. Chcemy też pokazać młodym ludziom, że ich rówieśnicy w czasie wojny dostali trochę wódki do picia i rozkaz mordowania innych dwudziestolatków. Na tych cmentarzach leżą obok siebie Polacy, Rosjanie, Węgrzy, Słowacy, Żydzi – to jest okropieństwo wojny, ale też oni wszyscy oczekują swojego wniebowzięcia, za wstawiennictwem Matki Bożej.