Jamna – miejsce dawania nadziei

Radosny pogrzeb obchodzony jest już od dziesięciu lat. W tym roku będzie natomiast coś nowego. Dominikanie spróbują przenieść na Jamną doświadczenie Lednicy. Wokół obrazu Matki Bożej będą tańce narodowe i śpiewy. Ludzie staną się żywym bukietem dla Matki.

Sam pogrzeb ma piękna scenerię: wśród lasów i wzgórz są kadzidła, śpiewy i czytanie apokryfów na temat Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Potem następuje ukoronowanie obrazu na placu przed kościołem. Ołtarz też jest okazały - stanowi go 10-tonowy dąb. – Jamna – zauważa o. Jan - pokazuje, że Matka Boża jest właśnie Matką Niezawodnej Nadziei.

Jest to jedna ze studni głębinowych mojego duszpasterstwa: tam jest nadzieja, nad Lednicą jest wiara, a miłość jest w sercach ludzi. Jamna i Lednica to studnie sensu. Ta pierwsza pokazuje, że wieś przeznaczona do zalesienia istnieje mocą wiary, obecnością obrazu. Dynamiczna obecność obrazu powołała na nowo Jamną do życia.

Maryja – natchnienie jamneńskich działań

Dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny ogłoszony został dopiero w 1950 roku, ale przeżywanie święta nie jest czymś nowym. Należy ono do najbardziej starożytnych świąt maryjnych zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Początkowo obchodzono je jako Zaśnięcie Dziewicy. Już od IV wieku na Wschodzie apokryfy zaczynają mówić o końcu ziemskiego życia Maryi.

Zachód natomiast jest bardziej wstrzemięźliwy odnośnie do tego zagadnienia, ale nie wątpi w Jej śmierć. Nauka o wniebowzięciu Maryi była jednomyślnie uznawana już w VII wieku. W połowie XX wieku pojawi się dogmatyczne sformułowanie z Konstytucji Apostolskiej „Munificentissimus Deus”, ogłoszonej przez Piusa XII:

„Niepokalana Matka Boża zawsze dziewica Maryja, ukończywszy swoje ziemskie życie, została wzięta do chwały nieba z duszą i ciałem". Warto zauważyć, że nie mówi się przy tym o sposobie „końca życia” ani nie definiuje się zmartwychwstania Maryi. Stąd Maryja została wzięta do nieba jako cała osoba, z duszą i ciałem. Maryja ma udział w chwale zmartwychwstania Jej Syna i w ten sposób antycypuje zmartwychwstanie wszystkich członków Jego Ciała (por. KKK 974). Chodzi więc o to, iż całość życia była uświęcona przez Boży czyn – Maryja jest figurą Kościoła, czyli stanowi nadzieję nas wszystkich. I w ten sposób powinniśmy o tym myśleć.

O. Jan Góra przekonuje mnie, że ludzie nie mają problemu z właściwym odczytaniem jamneńskich uroczystości 15 sierpnia. Nie ubóstwiają Maryi, lecz widzą w Niej prototyp naszej chrześcijańskiej egzystencji. – To wszystko stało się tak szybko i tak cudownie, że nie wiem, czy wszyscy są w stanie to zauważyć i przypisać cudowne działanie Matce Bożej. To Maryja była inspiracją naszych działań, ich motywem. Pamiętam, jak tłumaczyłem miejscowym ludziom, że potrzebujemy na to wszystko czasu, że zrobimy z tym porządek, ale musimy mieć czas. Jeden z nich tylko pił, a drugi twierdził, że na Jamnej to można się tylko powiesić…