O Bogu, modlitwie i wspólnocie

Jaki jest Pan Bóg, w którego Pan wierzy?

Miłosierny. Po doświadczeniach mojego życia i skruchach, których dokonywałem, widzę, że jest na pewno miłosierny. Musi być miłosierny, bo inaczej już by mnie nie było.

Czy były takie momenty, w których doświadczył Pan Jego szczególnej pomocy ?

Byliśmy w sytuacjach zagrożenia życia. Uniknęliśmy śmierci w wypadku, w którym zginął mój syn. Zawsze będzie dla mnie tajemnicą, w jaki sposób udało się uratować moją półtoraroczną córkę, która była już pod wodą. To są rzeczy, które być może w tym odcinku naszego życia nie będą objawione, ale wierzę gorąco, że to była właśnie niebiańska opieka nad nami – bo po ludzku nie da się tego w żaden sposób wytłumaczyć.

A aniołowie – czy Opatrzność Boża stawia ich na ludzkich drogach?

Doświadczam tego. Ostatnio mój spowiednik zachęcał mnie, bym zwracał się do Anioła Stróża, szczególnie w podróży samochodowej. Obecność aniołów jest dyskretna, ale na pewno skuteczna – skoro do tej pory udało mi się przeżyć liczne niebezpieczeństwa, na które byłem wystawiony.

Jest Pan nie tylko dziennikarzem, ale i muzykiem. Czy muzyka pomaga Panu w kontakcie z Bogiem, z ludźmi?

Na pewno tak. Muzyka– szczególnie muzyka liturgiczna i śpiew – także buduje wspólnotę. Już Zoltán Kodály zauważył, że pierwszą rzeczą, którą dwuletnie dzieci są w stanie w sposób zorganizowany zrobić razem, jest wspólny śpiew. To najbardziej uniwersalny sposób budowania więzi i relacji ze wspólnotą. Muzyka to także rodzaj wtajemniczenia, otwarcia się na pewną wrażliwość, ale też język komunikacji. Umiejętność korzystania z muzyki jest czymś absolutnie fantastycznym, czymś, co otwiera i bardzo wzbogaca.

Muzyka może też być formą ewangelizacji, ukazuje i wyraża piękno…

Oczywiście. Doświadczamy muzyki na kilku poziomach. Zostaliśmy stworzeni ze zmysłami, a harmonia nie jest niczym innym, jak tylko korzystaniem z tego, co dał nam Bóg przez szereg harmoniczny, alikwoty, współbrzmienia, które wynikają z prawideł czysto fizycznych. W uniwersalnym geniuszu Bożym działają zaszyfrowane prawidła – te same dla geometrii, dla muzyki i dla fizyki. To pokazuje, że Pan Bóg puszcza nam takie perskie oko.

Jakie są Pana ulubione modlitwy?

Ostatnio postanowiłem nauczyć się kilkunastu psalmów na pamięć. W sytuacji, kiedy nie mam brewiarza, czy też w czasie jazdy samochodem, mogę je sobie odmawiać. Może Pani mnie przepytać (śmiech). Modlitwą może być również rodzaj czuwania, trwania w zadumie, kiedy próbujemy ukierunkować myśli na Pana Boga. Trzeba ją jednak kształtować, rozwijać i ćwiczyć.

A Koronka do Miłosierdzia Bożego?

Tak, Koronka do Miłosierdzia Bożego wielokrotnie bardzo mi pomogła w życiu.Podczas pobytu w Katyniu doświadczyłem jej siły i mocy oraz tego, jak dalece dla Polaków jest już ona modlitwą powszechną.

Proszę o tym opowiedzieć…

W Katyniu, na cmentarzu, kiedy przyszła wiadomość o tym, że rozbił się samolot i zginęli tak ważni ludzie, nasi rodacy, pierwszą spontaniczną reakcją zgromadzonej tam społeczności rodzin katyńskich, zespołu artystycznego Wojska Polskiego, wolontariuszy i harcerzy była modlitwa koronką do Bożego Miłosierdzia. Przy mikrofonie pojawił się wtedy młody kapelan ZHR ksiądz Konrad Zawiślak. Wyciągnął różaniec i zaczęliśmy się modlić. Zobaczyłem, że ludzie – przerażeni - którzy jeszcze próbują dodzwonić się do swoich przyjaciół znajdujących się na pokładzie samolotu lub do Polski, żeby sprawdzić, zweryfikować tę wiadomość –w jednej ręce trzymają telefony, a w drugiej już mają różańce. Okazało się, że Polacy noszą w kieszeniach różańce i znają tę modlitwę. To pokazało mi, że objawienie Świętej Faustyny poszło w naród, że w sposób naturalny zostało rozpoznane i przyjęte jako modlitwa nasza, własna, polska.