Odkryjmy dla siebie naprotechnologię

NaProTECHNOLOGY (Natural Procreative Technology), czyli Technologia Naturalnej Prokreacji, to pełna nazwa tej stosunkowo młodej gałęzi medycyny. Jej twórcą jest prof. Thomas Hilgers z Omaha w stanie Nebraska w USA. Będąc studentem ostatnich lat medycyny, zafascynował się przesłaniem z encykliki Humanae vitae (O zasadach moralnych w dziedzinie przekazywania życia ludzkiego) papieża Pawła VI, co zainspirowało go do poszukiwań etycznej alternatywy dla współczesnej medycyny zajmującej się ludzką płodnością. I tak od 30 lat rozwija on naprotechnologię uważaną za katolicką odpowiedź na obecne od wielu lat tendencje „nowoczesnej” ginekologii związane z medycyną reprodukcyjną i technikami wspomaganego rozrodu.

Wokół kobiecego cyklu

Prof. Hilgers przez lata swoich poszukiwań i badań naukowych wypracował pewien schemat postępowania diagnostycznego i leczniczego. − Wspomaga on naturalną płodność kobiety, leczy przyczyny niepłodności i doprowadza do poczęcia w sposób naturalny, bez żadnych ingerencji – podkreśla Ewa Jurczyk, instruktorka modelu Creightona z Mysłowic. To właśnie tzw. model Creightona, który polega na obserwacji różnych biologicznych markerów, czyli oznak płodności jest podstawą w naprotechnologii. − Takim głównym markerem jest obserwowany przez kobietę śluz szyjkowy. Wszystkie swoje obserwacje nanosi ona na specjalną kartę, która pozwala później na monitorowanie jej okresów płodnych i niepłodnych w cyklu, jak też ginekologicznego stanu zdrowia. Dzięki temu możliwa jest również w naprotechnologii diagnostyka oraz kontrolowanie przebiegu i efektów leczenia – tłumaczy Agnieszka Juszczyk, instruktorka z Tarnowa, dodając, że w naprotechnologii nie ma mowy o żadnej dowolności w leczeniu. − Wszystko tutaj dzieje się w zależności od tego, jak przebiega cykl u danej kobiety. Wykorzystane są przy tym także najnowocześniejsze osiągnięcia chirurgii – przekonuje.

Pierwsza twarz naprotechnologii

Naprotechnologia dotarła do Polski w grudniu 2008 r., kiedy to w Lublinie rozpoczął się pierwszy kurs dla instruktorów. Uczestniczyło w nim ok. 20 osób z całego kraju. Kolejne osoby wyjeżdżały na szkolenia organizowane przez Amerykanów także do Irlandii i Wielkiej Brytanii. Obecnie w Polsce działa ok. 50 instruktorów i ciągle szkolą się kolejni. Najpierw pracują oni pod okiem doświadczonych opiekunów i dopiero po zdaniu egzaminów samodzielnie prowadzą pary małżeńskie mające kłopoty z poczęciem dziecka lub pragnące nauczyć się dobrej, naturalnej metody rozpoznawania płodności. − Instruktorzy są pierwszą „twarzą” naprotechnologii, pierwszym kontaktem pary próbującej dowiedzieć się czegokolwiek o tej metodzie i o modelu Creightona – zaznacza Edyta Bałazińska z Poznania, zaangażowana w tworzenie fundacji skupiającej instruktorów.

Rola instruktorów w naprotechnologii jest niezwykle ważna, stąd więc, jak podkreśla Bałazińska, potrzeba wsparcia ich pracy przez fundację, która obecnie jest na etapie rejestracji. – Chcemy im pomóc między innymi przez dystrybucję kart służących do obserwacji wydawanych w języku polskim oraz wszelkich innych materiałów potrzebnych do pracy z parami. W tej chwili są one sprowadzane z USA lub z Irlandii, co zwiększa ich koszty – wyjaśnia, dodając, że statutowym celem fundacji jest wspieranie wszelkich idei i działań promujących życie ludzkie od jego poczęcia do naturalnej śmierci.

Zaraz po mężu

Jak podkreśla inna z instruktorek, Mirosława Szymaniak z podpoznańskiego Puszczykowa, rola instruktora nie ogranicza się jednak do uczenia samej metody obserwacji. – Towarzyszymy w pewien sposób małżonkom w ich drodze zmierzającej do uzyskania potomstwa. A to, co najbardziej mnie cieszy w tej pracy, to fakt, że po mężu zwykle jestem pierwszą osobą, która dowiaduje się o poczęciu dziecka – dodaje z uśmiechem.

A jakie kroki powinno podjąć małżeństwo, które zainteresowane jest naprotechnologią? Należy zacząć od cyklu spotkań z wybranym przez siebie instruktorem (ich wykaz można znaleźć na stronach internetowych poświęconych naprotechnologii). Niestety, jak na razie niektórych małżonków czeka duża odległość do pokonania, bowiem najwięcej instruktorów pracuje w Małopolsce i na Śląsku. Silnym ośrodkiem naprotechnologii jest również Lublin i Warszawa. − Pierwsze spotkanie to tak zwana sesja wprowadzająca. Następnie małżonkowie decydujący się na przystąpienie do programu otrzymują materiały do nauki. Podejmują równocześnie zobowiązanie do odbycia serii spotkań, bowiem bardzo ważne jest, aby dobrze nauczyli się obserwacji cyklu kobiety – wyjaśnia pani Mirka, dodając, że niektóre ze spotkań mogą się odbywać również za pośrednictwem internetu. W tym czasie oboje małżonkowie uczą się rozpoznawać swoją płodność. − Od par często słyszę, że spotkania z instruktorem są dla nich „odbarczające”. Skupiając się na obserwacji i widząc dla siebie nową nadzieję, zapominają o problemie, jaki mają z poczęciem dziecka, i szczególnie kobieta rzeczywiście odpręża się psychiczne – przekonuje instruktorka.

Po około trzech cyklach para rozpoczyna spotkania z lekarzem konsultantem medycznym NaProTECHNOLOGY, który na podstawie karty obserwacji oraz przeprowadzonych badań decyduje o dalszej diagnostyce i w razie potrzeby proponuje konkretne leczenie. Osobą prowadzącą małżonków wciąż jednak pozostaje instruktor.