Mężczyzna i miłość

Kobieta pierwszą wychowawczynią mężczyzny

Zdarza się, że komuś z mężczyzn brakowało w dzieciństwie dobrej obecności i troski ze strony ojca, ale - poza skrajnymi przypadkami - matka jest przy swoim synu od początku: od jego poczęcia poprzez fazę rozwoju prenatalnego, poród, dzieciństwo i okres dorastania. W dużym stopniu to właśnie od kobiet, najpierw od matki, a później także od siostry, żony czy córki, zależy, w jaki sposób mężczyzna odnosi się do osób drugiej płci i na ile staje się podobnym do Jezusa. Niestety, niektóre kobiety - zwłaszcza niektóre matki i żony - rozpieszczają mężczyzn i tolerują u nich te zachowania, które oddalają mężczyzn od dojrzałości i od radości życia.

Szczególnie silny wpływ na dorastającego mężczyznę ma szansę wywierać ta kobieta, w której on się zakochuje i z którą pragnie się kiedyś pobrać. Warunkiem tego pozytywnego wpływu jest jej dojrzałość i emocjonalna niezależność. Problemy zaczynają się, gdy kobieta kieruje się emocjami i jest mało krytyczna, gdy idzie o postawy mężczyzny wobec innych ludzi, gdyż myśli, że liczy się tylko jego postawa wobec niej samej. Największym błędem jest przekonanie kobiet, że mężczyzna zmieni się na lepsze po ślubie.

Więź z ojcem

Matka może nauczyć syna wrażliwości sumienia, dobrych manier, solidności i pracowitości. Może wyjaśnić zasady miłości i stać się dla syna wzorem w tym względzie. Zwykle jednak dopiero kontakt z ojcem i jego stanowczość w dobru daje synowi poczucie pewności siebie. Ojciec uczy syna kochać najbardziej przez to, że czule i nieodwołalnie kocha swą żonę.

Brak ojca, jego nieobecność, a także zła obecność, stają się źródłem bolesnego cierpienia dla syna i sprawiają, że nie wierzy on w to, iż potrafi być dojrzalszy od swojego ojca i że nauczy się dojrzale kochać. W konsekwencji dorastający czy dorosły już mężczyzna zaczyna krzywdzić kobiety albo się od nich izoluje.

Najłatwiej uczy się miłości mężczyzna, który ma dobrą więź z ojcem, który z szacunkiem i miłością odnosi się do swej żony i matki. Jezus miał szlachetnego i świętego opiekuna w osobie św. Józefa. Miał też niezwykle silną i serdeczną więź z Ojcem w niebie, z którym rozmawiał całymi nocami i któremu ufał nade wszystko, nawet w obliczu śmierci: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego!” (por. Łk 23, 46).

Mężczyzna pewny tego, że kocha

Ze względu na dużo większą zwykle wrażliwość emocjonalną, a także ze względu na troskę o innych oraz na potrzebę bezpieczeństwa kobieta przeżywa niepewność w obliczu decyzji, z którym mężczyzną warto się związać. Właśnie dlatego to mężczyzna powinien pierwszy mówić o swej miłości do kobiety i upewniać ją, że jego miłość jest nieodwołalna. Jeśli mężczyzna okaże się niepewny, dojrzała kobieta zdobędzie się na stanowczość, by od niego odejść i by dać szansę innemu. Mężczyźnie, który upewni ją, że potrafi kochać i komunikować swoją miłość.

Władza nad samym sobą

Prawdziwie dojrzały mężczyzna ma największą władzę na tej ziemi - władzę nad samym sobą: nad swym egoizmem, popędami, emocjami. Potrafi wychowywać innych, czyli – na wzór Jezusa - kochać i wymagać. Jest dzielnym i wiernym żołnierzem dla tych, których kocha najbardziej, zwłaszcza dla żony i dzieci. To ktoś silny, dbający o zdrowie i wygląd fizyczny, ale jednocześnie człowiek sumienia, który żyje w czystości. Ta natomiast czystość nie wynika z obojętności wobec kobiet. Przeciwnie, mężczyzna czysty potrafi kochać tak mocno, że jest w stanie zapanować nad pragnieniem bliskości – także tej cielesnej i seksualnej – jeśli w danego rodzaju więzi czy w danej chwili ta bliskość byłaby niedojrzała, grzeszna albo z jakiegoś względu niepokoiłaby kobietę. Dojrzały mężczyzna panuje nad sobą nie po to, by się umartwiać czy uciekać od radości życia, ale po to, by radośnie kochać.