"Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą"

– Podczas ostatniego tygodnia igrzysk olimpijskich w Pekinie towarzyszył Ksiądz Biskup polskiej ekipie sportowców. Jak Ekscelencja skomentowałby organizację olimpiady w Chinach i jak oceniłby jej przebieg?

– Należałoby przypomnieć samą ideę olimpiady, podkreślającą piękno i harmonię życia ludzkiego oraz symbolikę ognia. Choć pierwotnie odnosiła się ona do pogańskiego bóstwa, jest także symbolem Boga, który w samej Biblii często ukazuje się pod postacią płomienia. Olimpiada ma być wyrazem szacunku wobec godności człowieka, a tam, gdzie ta godność jest łamana, olimpiada swoją ideą o nią się upomina. Myślę, że to, co się wydarzyło w Pekinie, pokazało światu, że można żyć pokojowo, że człowiek jest najwyższą wartością, a sport nie jest zagrożeniem, tylko absolutnie nie wolno wykorzystywać go politycznie. Sportu nie można używać do walki politycznej – to zawsze kończy się źle... Polityka ma wspierać sport, a nie instrumentalizować go. Olimpiada w Pekinie była zorganizowana sprawnie i z rozmachem – każdy kraj odpowiedzialny za igrzyska chce je przygotować jak najlepiej. Chciałbym podkreślić także sprawność organizacyjną Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

Jako duszpasterz pragnąłem towarzyszyć polskim sportowcom, być z nimi podczas ich sukcesów i porażek. Przez tydzień przypatrywałem się zmaganiom sportowców i zdobywałem doświadczenie z dziedziny życia sportowego. Przebywanie ze sportowcami nauczyło mnie bardzo wiele: pokory w sytuacji niepowodzenia, właściwej postawy wobec przegranej, braterstwa, pokojowego współistnienia między ludźmi z różnych narodów. Czuło się to dobrze w olimpijskiej wiosce. Sportowcy jak nikt poznają kres swoich możliwości i dochodzą do prawidłowego pojmowania praw natury, których dawcą jest Bóg. „Dzisiaj jestem mistrzem nad mistrzami, ale przychodzi czas, gdy moje siły witalne się skończą...”. Oni umieją to przyjąć z pokorą. Warto może jeszcze wspomnieć rowerzystę, który na rowerze z „epoki swojej babci”, jak opowiadał, przyjechał do Pekinu, aby wielką cześć dla Jana Pawła II oraz pokojową ideę olimpiady zanieść do narodów, z którymi się spotkał podczas tak pełnej wyrzeczeń drogi, m.in. do Rosji. To piękne przykłady, które zmieniają świat. Dzięki olimpiadzie dla Chińczyków z Pekinu odkryło się niebo, które na co dzień przesłania potężny smog. Ale braterstwo, które podczas tych dni stało się udziałem Chińczyków, być może sprawi, że Chiny będą się powoli stawać innym krajem.

– Czym osobiście dla Księdza Biskupa jest sport?

– Często jestem o to pytany albo o dyscyplinę, którą uprawiam. Tymczasem dla mnie sport to każdy ruch, szczególnie na świeżym powietrzu, najlepiej połączony z odkrywaniem piękna przyrody ojczystej, prowadzący do poprawienia własnej sprawności i kondycji. Lata życia i obowiązki nie pozwalają mi już na bardziej zaawansowane zajęcia sportowe. Z moich ulubionych wymieniłbym rower, marsz, grę w piłkę.
Sport może być uprawiany indywidualnie i grupowo. Gdy jest grupa ludzi, buduje się więzy wspólnoty. Tak dzieje się np. podczas Rodzinnej Majówki Rowerowej w diecezji kieleckiej, w której w tym roku uczestniczyło ponad 500 osób. Wyciągnęliśmy ludzi – całe rodziny – z ich domów, mogli razem podziwiać piękno ziemi świętokrzyskiej, pomodlić się przy kapliczkach, poczuć zdrowe zmęczenie. I taki sport bardzo lubię. Mam wielkie zamiłowanie do idei sportu i wielki szacunek dla ludzi sportu.