Są znakiem dla świata

Przecierają szlak do nieba

Kard. Karol Wojtyła mówił, że kameduli na bielańskim wzgórzu są dla Krakowa piorunochronem. Z wdzięcznością mówi o mniszkach ze Złoczewa biskup kaliski Stanisław Napierała: „Pragnę Wam, Drogie Siostry, podziękować za Waszą modlitwę, za dzieło pokuty zastępczej i wynagradzania, które podejmujecie za różnych ludzi. Wiem, że podejmujecie je za ludzi naszej diecezji, za biskupów, kapłanów i świeckich”.

Konstytucje zalecają, by mniszki umiały uczestniczyć w radościach i troskach swoich braci i sióstr na świecie, by modliły się do Ojca wszystkich ludzi, by wszyscy doznali Jego opieki i miłości. Siostry modlą się za obszary dotknięte wojną, klęskami żywiołowymi, lepiej niż świeccy dostrzegają źródło i istotę przerażających nas niekiedy problemów.

– Specyficzny pustelniczo-eremicki charyzmat nie oddziela nas od spraw świata, raczej pozwala widzieć je z innej perspektywy – mówi matka Weronika. – Gdy Pan Bóg chciał, aby Mojżesz zobaczył Ziemię Obiecaną, zaprowadził go na górę. My patrzymy z podobnej perspektywy, patrzymy na sprawy świata przez Boży filtr, dlatego widzimy ostrzej i lepiej.

Modlitwa w wielkich i małych intencjach świata i indywidualnych osób to codzienna służba sióstr, w powierzonych intencjach ofiarowują także swoją pracę i wyrzeczenia. W sylwestrową noc, kiedy świat wita nowy rok fajerwerkami i huczną zabawą, siostry leżą krzyżem w kaplicy.

Co ważne, są kandydatki. Chociaż siostry nie prowadzą akcji reklamowej, do furty pukają dziewczęta zainteresowane tą formą życia zakonnego.

Czas jest krótki

Do bramy często pukają także świeccy pragnący chwilowego odosobnienia i wypoczynku duchowego. Z myślą o nich przed kilkoma laty przy klasztorze wybudowano dom rekolekcyjny – Pustelnię św. Romualda. Przyjeżdżają tu grupy neokatechumenalne, Odnowy w Duchu Świętym, oazy rodzin, siostry zakonne na rekolekcje, klerycy przed święceniami.

Przyjeżdżają osoby indywidualne, zagubione, które szukają pokoju wewnętrznego i ciszy w sercu. Pustelnia wprowadza przybyszów w atmosferę kamedulskiego życia przypomnieniem: „Pamiętaj, że opuściłeś na krótko świat z jego gwarem, zamieszaniem i niepokojem, aby zregenerować siły i odnowić kontakt z Bogiem i samym sobą, odczuć Bożą Miłość i Dobroć, odnaleźć wewnętrzną radość i pokój. Czas jest krótki. Wykorzystaj każdą chwilę w tym zbożnym celu”.

W każdym ze skromnie, choć nowocześnie urządzonych pokoi gościnnych jest Pismo Święte. Przyjezdni mogą też uczestniczyć w modlitwie wspólnotowej sióstr, która dzięki głośnikom jest słyszana w kościele, o każdej porze mogą wejść do kaplicy w domu gościnnym, mogą poprosić o duchową rozmowę. Każdy, kto chciałby zakosztować kamedulskiego trudu, może po uzgodnieniu włączyć się na przykład w porządkowanie sadu.

Chociaż jest mało prawdopodobne, abyśmy podczas pobytu w Pustelni św. Romualda zobaczyli którąkolwiek z kamedułek – poza siostrą furtianką, zakrystianką i opiekunką domu – to jednak przyjeżdżając tutaj, przekonamy się, że przez życie i ofiarę sióstr Pan Bóg chce powiedzieć każdemu z nas, co jest w naszym życiu najważniejsze. Po to właśnie potrzebny jest złoczewski klasztor – znak na ruchliwym skrzyżowaniu dróg współczesnego świata.