W wierze rodziców

Pomagając dziecku w rachunku sumienia, żalu za grzechy i postanowieniu poprawy:

– rozliczamy je z tego co mogły dobrego uczynić, a nie uczyniły (wskazanie na pozytywne wzory zachowań, aby nie wzmacniać złych),

– unikamy pamięciowych formułek, a szczególnie listy grzechów,

– wystrzegamy się infantylizmów (np. „obraziłeś Bozię”)

– staramy się usuwać poczucie winy z powodu czynów niezawinionych,

– liczy się szczere wyznanie i żal,

Dobrze żeby sakrament pojednania był sprawowany w czasie nabożeństwa pokutnego. Podkreśla to jego wspólnotowy charakter. W treściach należy przypominać dzieciom i rodzicom, że każdy, nawet najmniejszy grzech jest zranieniem wspólnoty Kościoła. Kapłan w imieniu Pana Boga i wspólnoty jedna nas z Nim i z całą wspólnotą.

Do kapłanów spowiadających należy zapewnienie poczucia bezpieczeństwa, intymności i spokoju w czasie spowiedzi. Zdarza się często, że kapłan nie może zauważyć oznak żalu za grzechy (np. z powodu nieznajomości dziecka lub z powodu niemożliwości nawiązania kontaktu z dzieckiem). Wtedy należy wziąć pod uwagę fakt, że jest przyprowadzony do konfesjonału przez rodzica lub opiekuna i przyjmuje ten sakrament „w wierze” rodzica lub opiekuna.

Oprócz tego kapłan sprawuje ten sakrament tak, jak w przypadku osób nieprzytomnych lub w niebezpieczeństwie śmierci. Najczęściej proponuje się, aby po wyznaniu grzechów lub po uzyskaniu w jakiejkolwiek formie, potwierdzenia żalu za grzechy powiedzieć penitentowi o miłości Pana Boga i wspólnie odmówić pokutę. Pokuta nie powinna być skomplikowana. Proponuje się tu raczej akty strzeliste, np. „Panie Jezu przepraszamy Cię; Ach, żałuję za me złości.., Panie Jezu zmiłuj się nad nami; Kochamy Cię Panie Jezu; Wiemy, Panie Jezus, że nas kochasz i także N. (imię penitenta) kocha Cię bardzo mocno”; itp.

Zadaniem kapłana, sprawującego sakrament pojednania, jest towarzyszenie całym rodzinom. Należy więc zachęcać także rodziców i rodzeństwo osób z niepełnosprawnością intelektualną do spowiadania się w czasie tego samego nabożeństwa.

Godnym polecenia pomysłem, realizowanym w czasie nabożeństwa pokutnego, jest przekazanie znaku pokoju, który poprzedzony komentarzem, pomoże w przebaczeniu i pojednaniu. Jest to jednocześnie forma zadośćuczynienia.