Każde dobre dzieło zaczyna się od osoby

Jakie działania owocują tak dużym kredytem zaufania, jak ten, który Pan posiada (w końcu nie każdy prezydent tak długo pełni swoją funkcję)?

Prezydentem miasta jestem dopiero drugą kadencję, choć za każdym razem były to wybory bezpośrednie, jednak w samym samorządzie działam od jego początku, czyli od 1990 r. Z doświadczenia wiem, że połączenie popularności ze skutecznością jest sztuką. Jednak pomaga w tym jasne stawianie sobie celów, które związane są z konkretną rzeczywistością. Jednym słowem trzeba konsekwentnie realizować ludzkie potrzeby, a nie składać obietnice bez pokrycia. W końcu nie działamy na zasadzie czarodziejskiej różdżki i z tego trzeba zdać sobie sprawę. Nie spełniamy zachcianek, a rozwiązujemy problemy rzeczywiste, te związane z życiem. Przećwiczyliśmy to w Świdnicy. Niespełna pięć lat temu aż 6,7 tys. osób nie miało pracy, a dziś jest ich ok. 2,5 tys. Postawiliśmy na pracę i ściągnęliśmy inwestorów, dzięki czemu powstało dużo nowych możliwości zatrudnienia. Dziś zabieramy się za inne aspekty, takie jak rozwój budownictwa mieszkaniowego, rekreację i rozrywkę. Taką wybraliśmy kolejność, bo co byłoby ludziom po aquaparku czy kręgielni, gdy nie mieli pracy.

Jak można przygotowywać młodych ludzi do pełnienia takich zadań, jak pańskie?

Młodych ludzi najbardziej powstrzymuje od działania poczucie braku wpływu na wiele rzeczy istotnych dla nich. A więc trzeba im dać szansę i zaprosić do współpracy. To dobra szkoła charakteru dla nich, a dla nas kopalnia energii, wiedzy i pomysłów. W Świdnicy młodzi, zdolni, wykształceni włączają się w programy rewitalizacji, swoje problemy rozwiązują dzięki Młodzieżowej Radzie Miasta. W urzędzie stawiamy również na młodych, których zatrudniamy na staże. Najlepsi mają szansę na stałą pracę. Nie zapominamy również o młodszych mieszkańcach. Ci wcielają się w rolę prezydenta i opisują, co by zrobili na moim miejscu. Nawet takie drobne gesty dowartościowują i zachęcają do działania. Mam nadzieję, że tych aktywności będzie więcej.

Jakie istnieją różnice pomiędzy zarządzaniem na szczeblu regionalnym a państwowym? Czy wymagają one odmiennego przygotowania?

Nie próbowałem tego wyższego szczebla. Sądzę jednak, że problemy są podobne, choć występują w dużo większej skali. Sam zaś uważam, że każdy z nas ma dużo do zrobienia na swoim podwórku, dlatego wybrałem działanie lokalne. Innego szczebla na razie nie przewiduję również ze względu na to, że nic nie zastąpi fizycznej obecności męża i ojca w domu.

Co Pan uznaje za swój największy sukces a co za największą porażkę w dziedzinie polityczno-społecznej?

Największą satysfakcję odczuwam, gdy widzę, że w Świdnicy mieszka coraz więcej uśmiechniętych osób. Udało nam się obudzić optymizm i przekonanie, że rzeczywistość można zmienić. Jest to szczególnie trudne, gdy na grunt lokalny wkracza pseudopolityka, która często zmienia ludzi na tyle, że nawet czasami trudno rozpoznać dawnych przyjaciół. Jest tylko żal, że pojawia się tak dużo negatywnych emocji i agresji. Tego niestety nie udaje się powstrzymać.